Badderen in Xin Beitou

Gezien de afstand tussen de woonlocatie van Bastiaan en mij moeten we dit laatste semester onze ritmes een beetje aanpassen. Ontbijten gaat niet meer samen maar apart, daarna wordt er voor de les samen nog wat huiswerk gemaakt in de bibliotheek en na de lessen wisselt onze eetlokatie dagelijks tussen Shida en Gongguan. Zaterdag hebben we Xin Beitou bezocht, een gebied in het noorden van Taipei dat zich tijdens de Japanse bezetting van Taiwan (1895-1945) heeft ontwikkeld tot een hot spring resort. Nadat we ‘Geothermal Valley’ hadden bezocht (een natuurlijke hot spring waar de stinkende zwaveldampen het water tot bijna 100 graden Celcius opwarmen) was het tijd om de openbare hot springs te bezoeken, waar zes kleine baden waren met verschillende temperaturen. Aangezien het buiten erg warm was vandaag, waren de baden met de middelste temperaturen (35-38 graden en 38-43 graden) vooral mij al snel veel te warm, dus we hebben een dik uur heen en weer gelopen tussen deze baden en een van de twee koudste baden. De hoogste temperaturen (43-45 graden en 45 graden of warmer) hebben we maar niet geprobeerd. Deze hot springs zijn wel erg toeristisch. Wij waren voor de verandering eens niet de enige buitenlanders, want er liepen heel wat Amerikanen en een Engels gezin rond. Verder werden de baden vooral bezet door oudere Taiwanezen, en er liep constant een man rond om in de gaten te houden of er geen mensen pootje aan het baden waren (ze denken dat het ongezond is om je bovenlichaam boven water te houden, maar waarom…?). ’s Avonds aten we voor de verandering eens geen afhaalsushi, maar zaten we aan een lopende band met allerlei schoteltjes sushi waar je zelf uit kon kiezen welke je wilde eten. In de tafel was ook nog een kraan ingebouwd waar je heet water voor de thee kon pakken, dus het leek een beetje op een lopend buffet zonder dat je hoefde te lopen. Ook zondag was het weer ontzettend warm, dus na een ontbijtje in de zon kwam Bastiaan naar me toe en hebben we samen een paar uur aan Spaans besteed. Wat een verademing is zo’n taal waar je een beetje gevoel bij hebt in vergelijking met het Chinees, waarbij niets lijkt op het Nederlands of Engels. Het streven is per week één hoofdstuk, dus daar zouden we ons precies tot terugkomst in Nederland mee bezig moeten kunnen houden. Aangezien het weer halverwege de middag helaas opeens omsloeg en het hard begon te waaien is Bastiaan teruggewandeld naar zijn eigen kamer en hebben we tot het avondeten nog wat huiswerk gemaakt. Ik kreeg ook nog een enthousiast berichtje van mijn klasgenootje Kitty van mijn Engelse lessen. Zij had zich een paar maanden geleden aangemeld voor een beurs om in het buitenland te studeren en Universiteit Leiden stond als tweede op haar lijstje, maar helaas had ze destijds geen beurs weten te bemachtigen. Wel had ze zich op de reservelijst kunnen inschrijven en wonder boven wonder is er een plekje vrij gekomen en kan ze vanaf augustus voor een half jaar naar Leiden komen! Komende woensdag hebben we afgesproken om te gaan lunchen, dus misschien heb ik de komende tijd wat vaker contact met haar. Na het avondeten hebben we een leuk facetimegesprek gehad met Henk en Hennie en nadat we samen nog een serie hadden gekeken moest ik weer naar huis, want ik had ’s avonds ook nog een Skype-afspraak met Laura.

(Voor de geïnteresseerden: een nieuwe link naar foto’s vanaf januari is beschikbaar!)