Bezoekje Jilong

Maandagavond aten we met z’n achten, Tamara kon helaas niet op tijd komen vanwege een vergeten afspraak, in het enorme buffetrestaurant waar Bastiaan en ik eerder met papa, mama en Laura waren geweest. Drie uur en acht hele volle magen later sloot het restaurant en kwam er een einde aan dit gezellige avondje. Dinsdag moesten we voor Nicole op stempeljacht in de bibliotheek, op school en in de dorm, als voltooiing van onze administratieve gegevens van dit jaar. Tijdens de les was er weer een aardbeving. Ik blijf dat schuddende gevoel maar eng vinden, dus hopelijk is dit de laatste die we hier meemaken. Woensdag hebben we onze allerlaatste kilometer gezwommen in het universiteitszwembad. Daarna gingen we voor Bastiaans laatste spotgoedkope knipbeurt op pad. Donderdag kreeg ik eindelijk de nagekeken versie van mijn eindpresentatie terug, de dag voordat de presentatie gehouden moest worden dus. Bastiaan kreeg er opeens een nieuwe – snurkende Amerikaanse – kamergenoot bij, die hier in het zomersemester komt studeren. Vrijdag was het tijd voor mijn presentatie, gelukkig mocht ik als tweede en zat het er dus redelijk snel op. Ook dit keer werd het weer opgenomen voor een dvd, en omdat de lerares er geld voor krijgt, gaat ze komende dinsdag voor eten zorgen tijdens onze allerlaatste lesuurtjes. ’s Avonds had Bastiaan een etentje in een hotpotrestaurant, samen met zijn lerares en klasgenoten. Taiwanezen (of misschien wel alle Aziaten?) hebben overigens wel de neiging zich te bemoeien met de manier waarop een ander eet. Afgelopen week in het sterrenrestaurant moesten we een van de dumplings eerst een beetje open maken en daarna pas opeten, want dat zou het lekkerst zijn. Tijdens dit etentje had de lerares blijkbaar ook een aantal keer gezegd dat Bastiaan zijn vlees langer in de hete bouillon moest houden en dat hij saus over zijn sla moest doen, want dat zou lekkerder zijn. Dat gecommandeer (want het is meer dwingen dan een aanbeveling) is voor ons niet zo nodig, laat iedereen maar zelf beslissen hoe en wat hij of zij wil eten. Zaterdag was het opnieuw ontzettend warm, maar dit keer eens niet klam, dus het voelde als een zeldzame zomerse dag in Nederland! ’s Ochtends hebben Bastiaan en ik ons laatste bezoekje gebracht aan het Taiwan Handicraft Promotion Center voor de laatste souvenirs en ’s middags zijn we samen met Joren en Machteld naar het laatste kooroptreden van Edie gaan kijken. Ze had dit keer een solozinnetje en aan het eind van het optreden werd ze naar voren gehaald en bedankt voor haar aanwezigheid dit jaar. We hebben inmiddels ook een grote doos gevuld met al onze boeken en zodra daar dinsdag ook onze laatste lesboeken nog bij kunnen, mag die doos alvast per boot vooruit richting Nederland. Erg fijn dat deze mogelijkheid bestaat en zelfs best goedkoop is, want het had nooit meer allemaal onze koffers terug gekund! Zondagmiddag hebben we met z’n tweetjes geluncht bij het ‘Salon du Thé’-tentje en daarna zijn we naar Jilong vertrokken, een stadje aan de noordkust van Taiwan. In de haven lagen ontzettend grote schepen, maar wij gingen op zoek naar een heel groot beeld van Guanyin, een boeddhistische godin van onder andere de zee, dus toepasselijk dat ze in Jilong hoog op een berg aan de kust is geplaatst. Nadat we eerst een mooie brede tempel waren tegengekomen, kwamen we na een flinke wandeling aan bij het beeld, waaromheen een soort kermis was en waar kinderen op elektrische autootjes het plein onveilig maakten. Eenmaal weer in het centrum van de stad moesten we volgens de Lonely Planet ongeveer vijfhonderd meter in een bepaalde richting lopen, om een tempel ín een berg te kunnen zien. De tocht begon hoopvol met al vrij snel een bordje dat inderdaad aangaf in welke richting je moest om de tempel te zien, maar na véél meer dan vijfhonderd meter besloten we toch maar weer om te draaien, want we belandden in the middle of nowhere en hadden geen idee hoe ver het nog lopen was. Omdat Jilong bekend staat om de Night Market met voornamelijk verse vis, besloten we daar te gaan eten, maar al snel bleek het ons veel te druk en waren we al het geschreeuw en gedrang na één straat al zat. In onze zoektocht naar een ‘rustige’ eetgelegenheid belandden we in een net restaurant, waar we zowaar een amuse, een salade, soep, brood, een pastahoofdgerecht én een nagerecht kregen! Na dit feestmaal gingen we met de trein terug naar Taipei en nu komt de vakantie dan toch écht dichtbij. Nog twee schooldagen en dan vertrekken we woensdagavond naar het vliegveld. In ongeveer twee weken zullen we zowel het eiland Boracay in de Filipijnen bezoeken, als ook Hanoi en Ho Chi Minh Stad in Vietnam. De dagen in Boracay worden waarschijnlijk grotendeels gevuld met strandbezoekjes, in Hanoi gaan we met een tourgroep op een boot de Halong Bay, een natuurgebied met bijna tweeduizend kalkstenen eilandjes, bekijken en in Ho Chi Minh Stad gaan we een paar dagen Vietnamese cultuur snuiven. Aangezien we niet weten waar en wanneer we toegang tot het internet hebben, beloof ik bij deze dus ook geen verslag volgende week. Uiteraard verschijnt er na deze reis een uitgebreid verslag met foto’s!