Bezoek uit Rucphen!

Maandagavond gingen Bastiaan en ik een nieuwe poging wagen om ergens een bepaalde soort soep met speciale kleine balletjes van een vreemde substantie te eten, aangezien we dat tijdens het herfstfeest hier (wanneer men deze soep hoort te eten) niet hadden gedaan vanwege de drukte. Helaas kwamen we te laat en was het zaakje al dicht, dus besloten we een heerlijk bord schaafijs met verse mango, kiwi en aardbei te gaan eten (we konden eind februari zelfs buiten zitten op het ‘terrasje’!). Nadat we klaar waren, zagen we dat ze ook hier de soep verkochten waar we eigenlijk naar zochten, dus die hebben we alsnog besteld. In de soep zaten verschillende soorten bonen, maar ook dé kleine kleverige balletjes in de kleuren wit en roze, en het smaakte best goed! Nu moeten we alleen nog een keer een versie zonder bonen vinden, want dat blijft toch een vreemde soepvulling… Dinsdag was de laatste lesdag van het tweede semester voor Bastiaan en mij, aangezien we woensdag vrij hadden genomen zodat we naar het vliegveld konden om papa, mama en Laura op te halen. Ik had vandaag mijn eindpresentatie en gelukkig mocht ik als eerste, zodat de zenuwen zich niet op konden stapelen tijdens het luisteren naar de presentaties van mijn klasgenoten. Deze keer werd ook in onze klas alles opgenomen, dus er stond een camera op statief recht voor mijn neus. Bastiaan vermaakte zich ondertussen prima in zijn klas, want zij hielden een spelletjes- en eetmiddag. Tijdens een paar potjes Mahjong heeft Bastiaan de klas de stroopwafels laten proberen en één van zijn klasgenootjes had zelfs twee bakken ijs bij zich! Gelukkig had mijn Amerikaanse klasgenoot besloten de taart die hij op de laatste lesdag mee zou nemen (vanwege een verloren weddenschap met de lerares) vandaag al mee te nemen, zodat ook ik en de Australiër (hij ging de volgende dag op vakantie) er van konden genieten. Na de les was het eigenlijk tijd om te verhuizen, maar de drie jongens hadden ’s ochtends een mailtje van Nicole gekregen, waarin ze schreef dat zij niet meer terug zouden kunnen naar Dorm 3, vanwege de werkzaamheden. Na de lessen gingen ze dus naar het kantoortje van Nicole, want hier waren ze het niet mee eens. Uit het gesprek bleek dat niemand van ons terug zou verhuizen naar Dorm 3, omdat het gebouw niet veilig zou zijn! Erg slechte communicatie dus weer en vooral een slechte timing op dit moment, aangezien we vanaf woensdag allemaal op vakantie zouden gaan en dus niet konden verhuizen – waarheen dan ook. Nicole had de meisjes hierover nog niet bericht, omdat ze voor ons nog geen nieuwe plekjes had kunnen regelen, de jongens hadden allemaal een bed op Main Campus kunnen krijgen. Omdat wij er vanuit gingen dat we ’s avonds terug zouden gaan naar dorm 3, was alles wel weer ingepakt! Nadat we gegeten hadden, zijn we toch met z’n allen naar dorm 3 gegaan, waar iedereen vakantiespullen op moest halen. De bewaker – wie we overigens als verlaat Chinees Nieuwjaarcadeautje een Heinekenpakket hebben gegeven – had blijkbaar ook nog niets gehoord, want hij ging er vanuit dat wij (en nog ongeveer veertig andere meisjes) deze week gewoon weer in dorm 3 zouden komen wonen! Nicole had verteld dat het schoolhoofd pas net had besloten dat het gebouw onbewoonbaar zou blijven tot het volgende schooljaar zou beginnen, omdat het nu ‘te gevaarlijk’ was. De afgelopen maand is juist iedere pilaar in het gebouw verbreed, er zat nu zelfs nieuwe verf op alle muren, er zijn nieuwe toiletten geplaatst en onze zo geliefde gemeenschappelijke ruimte was ook weer in orde. ’s Avonds heeft Bastiaan namens ons allemaal een lange mail naar Nicole gestuurd, waarin we vertelden dat we alle miscommunicatie (of gewoon géén communicatie) behoorlijk zat waren en dat we graag wilden dat het schoolhoofd nog eens nadacht over de bewoonbaarheid van dorm 3. Nicole heeft deze mail, zoals gevraagd, doorgestuurd naar het schoolhoofd, en woensdagochtend wilde zij een gesprekje met Bastiaan en Joren. Er werd serieus geluisterd en na de vergadering van de komende middag zouden we meer informatie krijgen. Ondertussen hadden wij wel wat beters te doen: richting vliegveld om papa, mama en Laura op te halen! Na een busrit en een uur wachten in de aankomsthal waren ze dan opeens echt in Taiwan. Eenmaal in Taipei hebben we het hostel opgezocht waar ze de eerste nacht zouden slapen, daar de spullen achtergelaten en om zeven uur hadden we gereserveerd in een groot restaurant met het uitgebreidste buffet dat ik ooit gezien heb. Na een maaltijd van zo’n tweeënhalf uur hebben we in het hostel de ietwat verlate verjaardagscadeautjes aan Laura en papa gegeven, en wij werden verwend met een volle tas Nederlandse lekkernijen én drie potjes pindakaas die mooi opgestapeld in een wijnverpakking waren meegegeven door Henk en Hennie, waardoor Bastiaan even in de veronderstelling was dat hij getrakteerd werd op een fles drank… Rond half 11 gingen Bastiaan en ik weer terug naar het Guest House, zodat de reizigers even bij konden komen van de eerste indrukken en wij nog tot ’s nachts bezig waren met het inpakken van ons eigen reiskoffertje en de spullen die achter moesten blijven in een opslagruimte in het hostel, aangezien we vóór 1 maart moesten uitchecken. Toen ik daarna ook nog snel even wilde douchen was een grote kakkerlak me net voor, dus die heeft Bastiaan nog even vakkundig voor me uit de badkamer verwijderd. Bastiaan had eind van de middag nog een telefoontje gehad van Nicole, die vertelde dat we echt niet meer terug konden naar dorm 3 en dat de vijf meisjes allemaal naar dorm 2 geplaatst zouden worden. De drie jongens zouden op de wachtlijst voor dorm 3 gezet worden, maar voorlopig konden zij dus terecht op Main Campus, wat ze al eerder had gemaild. Na een kort en vrij slapeloos nachtje mochten we om zeven uur ’s ochtends de deur weer uit om met een ontbijtje papa, mama en Laura op te halen in hun hostel en per metro naar het ophaalpunt voor de vierdaagse tour te gaan. Om half negen was ons reisgroepje al compleet: chauffeur, gids Jack, een echtpaar uit Maleisië en wij met z’n vijven. Na nog geen half uur raakte de chauffeur op de snelweg een andere auto, dus vanaf dat moment zaten we helaas niet erg rustig meer in het busje. De eerste dag van de tour zou ons naar het Sun Moon Lake brengen, een meer in het midden van Taiwan. Onderweg maakten we tussenstops in het plaatsje Puli, waar we een wijnbrouwerij en een winkel waar we verschillende soorten cakejes mochten proeven, waaronder natuurlijk ook de bekende ananascake. Helaas maakte de slingerweg langs het Sun Moon Lake me ontzettend misselijk, maar gelukkig mochten we ook hier nog een paar keer uitstappen: de Wenwu Tempel – ontzettend groot en met mooi uitzicht over het meer – en een tempel die te maken had met de man die ooit het Boeddhisme naar Taiwan heeft gehaald. Ook stopten we nog eventjes bij een parkje waar een heleboel pauwen rondliepen en waar ook een paar bijzondere vogels in kooitjes zaten. Nadat we hadden gezien hoe één van de pauwen probeerde alle vrouwtjes te versieren door met zijn mooie veren te trillen, werden we onderaan de berg waarop de Ci’en Pagode is gebouwd afgezet, zodat we zelf nog een paar honderd meter mochten klimmen voordat we de mooie toren echt konden zien. Bovenin kon je – behalve van het uitzicht over het Sun Moon Lake genieten – ook een grote bel luiden, wat geluk zou brengen. Na deze eerste lange dag sliepen we in een hotel in een klein Aboriginalplaatsje aan het meer, waar Bastiaan en ik een kamer met een balkon met uitzicht op het meer hadden. Vrijdag vertrokken we naar Gaoxiong, de – op Taipei na – grootste stad in Taiwan. Onderweg bezochten we Lugang, een van de oudste plaatjes van het eiland. Hier zagen we wat tempels (in één daarvan vond een soort ritueel plaats waarbij steeds wat vuurwerk werd afgestoken) waar de gids ons interessante weetjes vertelde over een aantal versieringen en hun betekenis en ‘De oude straat’, een smal straatje met kleine oude huisjes, waar nu vooral souvenirs verkocht worden. In Gaoxiong bezochten we het Britse Consulaat dat aan de kust staat, dus vanaf hier hadden we uitzicht over de haven van Gaoxiong en de Taiwan Strait, de zee tussen Taiwan en het vasteland van China. In het gebouw waren onder andere een aantal oude wereldkaarten te zien en er was ook nog wat informatie over de Nederlanders te lezen. In Gaoxiong mochten we twee nachten in een mooi hotel slapen, en hier was ook het (ontbijt)buffet wat uitgebreider en lekkerder dan in het hotel aan het Sun Moon Lake. Op zaterdag vertrokken we om acht uur al naar Kenting, het zuidelijkste stukje van Taiwan. Vandaag hadden we het busje voor ons alleen, want het Maleisische echtpaar ging niet mee. De weg richting het zuiden was erg mooi, we zagen grote palmboombossen, bananenplanten, mangoboompjes, rijstvelden, ananasvelden en nog veel meer tropische planten en bomen. In Kenting bezochten we de twee zuidelijkste landtongen van het eiland: Maobitou (waar we bijna wegwaaiden) en Eluanbi (waar een mooie witte vuurtoren staat, die me deed denken aan Griekenland vanwege zijn kleur in combinatie met de helderblauwe lucht). De vuurtoren is in 1895 vernietigd door de Chinezen toen China Taiwan af moest staan aan de Japanners, en tijdens de Tweede Wereldoorlog is de vuurtoren gebombardeerd door de Amerikanen omdat deze toen door de Japanners in gebruik was. Na de oorlog verloor Japan Taiwan en hebben de Taiwanezen de vuurtoren hersteld. In het centrum van Kenting hebben we geluncht en daarna was het tijd voor een ruim twee uur durende wandeling door het Kenting National Forest Recreation Area, onder leiding van onze privégids, die ons ook hier weer heel wat interessante dingen kon vertellen. We hebben grotten met stalagmieten en stalagtieten gezien, een bepaalde grassoort die zijn blaadjes introk als je ze aanraakte, en ontzettend veel bomen die wortels vanuit hun takken naar beneden laten groeien, waarna ze dus voor extra voeding uit de bodem kunnen zorgen. Hoewel het de eerste paar dagen heerlijk weer was, hadden we juist in het (normaal gesproken) warmste gedeelte van het eiland eigenlijk een beetje pech met veel wind en kou, maar gelukkig hielden we het droog tot we weer met het busje terug reden naar ons hotel in Gaoxiong. Ook zondag gingen de Maleisiërs niet mee met de laatste tourdag, dus opnieuw gingen we met ‘privégids Jack’ op pad. We bezochten het Lotusmeer in Gaoxiong, waar we een tempel met een groot stenen beeld er bovenop, de Dragon and Tiger Pagodas, Spring and Autumn Pagodas en een enorme tempel waarvan het plafond bezaaid was met bladgoud zagen. Daarna reden we door naar het Chunqing Lake, waar we een rondje door het park liepen en vervolgens ook hier een pagode beklommen. Nadat we weer veilig de pagode uit waren (het bovenste randje was eng laag) begonnen we aan de terugweg naar Taipei. Onze kamikazechauffeur maakte deze zes uur (waarvan twee uur file) weer erg spannend, maar rond zeven uur werden we gelukkig voor de deur van ons volgende hotel afgezet, in de drukke wijk Ximen. We hadden eigenlijk om zes uur aan tafel willen zitten bij ‘Tot Ziens’, maar dat werd dus pas twee uur later. De eigenaresse vond het ontzettend leuk dat we extra Nederlanders hadden meegenomen naar haar restaurantje en na een heerlijke maaltijd en een fotoshoot kreeg mama nog een dikke knuffel van haar voordat we vertrokken. We hadden eigenlijk deze avond nog naar het Lantern Festival willen gaan in een ander deel van de stad, maar vanwege de lange file hadden we geen tijd meer, dus we hebben ons oude gebouw, Dorm 3, een bezoekje gebracht, waar de bewaker het nog steeds belachelijk vond dat we niet terug zouden komen, maar het erg leuk vond om mijn ouders en zusje te zien. De afgelopen week heeft Bastiaan nog heel wat heen en weer gemaild met het schoolhoofd en Nicole wat betreft de huisvesting voor de komende drie maanden. We hoopten samen een kamer te kunnen krijgen in het Guest House, eventueel tegen een kleine betaling, maar helaas bleek dat niet mogelijk en na deze poging waren onze uitwijkmogelijkheden dus echt op. Na een minirondleiding over de Gongguancampus en de Night Market hebben we nog een drankje gedronken en daarna zochten we het hotel weer op. Maandagochtend gingen we op tijd naar de Taipei 101, waar we met z’n allen (ja, mama ging ook dapper mee, terwijl ze al maanden verkondigde dat ze dat echt niet zou durven!) de 89e verdieping opzochten. Het was een prachtige dag, zonnig en helder, dus het uitzicht was aan alle kanten perfect. Bastiaan, Laura en papa zijn nog even een paar etages hoger gegaan, waar je in de open lucht van het uitzicht kunt genieten, maar mama en ik vonden het van achter het glas mooi genoeg. Na een snelle lunch hebben we de Olifantenberg deels beklommen, hoog genoeg om opnieuw een mooi uitzicht te hebben over Taipei. Daarna gingen we per metro naar de Chiang Kai-shek Memorial Hall, waar we een kwartier lang konden kijken naar de wisseling van de wacht. Na dit bezoekje hebben we speciale theetjes gedronken en een lekkere crêpe gegeten in het kleine theewinkeltje ‘Salon du Thé’. Eind van de middag hebben we snel de Longshan Tempel nog even opgezocht, en daarna gingen we hotpotten. In het midden van de tafel stonden twee grote pannen met verschillende bouillonsmaakjes, waar je je zelfgekozen stukjes vlees, vis of groenten in kon koken. Na dit etentje hebben we papa, mama en Laura getrakteerd op mangoschaafijs in Ximen en de rest van de avond hebben we thee gedronken op de hotelkamer. De volgende dag was het alweer de laatste dag van het bezoek, en aangezien we maandag alle voor dinsdag geplande bezienswaardigheden ook al hadden bezocht omdat we veel minder lang in de rij hoefden te staan voor de Taipei 101 dan we hadden verwacht, wilden papa en mama ons deze dag graag helpen met het verhuizen naar onze nieuwe kamers. We hebben dus na het ontbijt het Guest House opgezocht, waar wij onze spullen ophaalden en Bastiaan zijn deel in zijn nieuwe kamer op Main Campus zetten. Daarna hebben we snel onze nieuwe roosters voor het derde en laatste semester opgehaald op school, waar we ook het grootste deel van de andere Nederlanders toevallig tegenkwamen. Vervolgens moesten mijn spullen per taxi en bus naar de Gongguancampus, dorm 2 dit keer, verplaatst worden en ook vanuit dorm 3 moesten er nog spullen naar het nieuwe onderkomen. Bastiaan deelt zijn zespersoonskamer met twee andere jongens, een Koreaan en een Chinees, en ik deel een vijfpersoonskamer met Machteld en drie Taiwanese meisjes. Vanuit dorm 3 konden er ook nog wat spullen van Bastiaan mee naar Main Campus, en een uur of vier later waren al onze spullen eindelijk in de juiste kamer. Ontzettend fijn dat het met drie extra paar handen uiteindelijk gelukt is (en het scheelt ons weer heel wat spierpijn natuurlijk!). Op een dakterrasje hebben we in de zon met een drankje bij zitten komen en daarna zijn we nog even naar het Da’anpark gegaan, waar we veel bekijks trokken met z’n vijven naast elkaar op een bankje. ’s Avonds aten we in het restaurantje met de lange bakplaat waar Bastiaan en ik vaker naartoe gaan, wat ook papa, mama en Laura erg goed beviel. Daarna was het helaas weer tijd om ze naar het vliegveld te brengen voor de terugvlucht. Het afscheid was echt heel naar, maar we hebben een heerlijke week gehad met z’n allen en over vier maandjes zijn wij weer terug in Nederland. Omdat Bastiaan en ik nog geen tijd hadden gehad om onze nieuwe bureaus, plankjes en bedden schoon te maken, hadden we voor deze nacht nog een hostel geboekt. Om twaalf uur ’s avonds waren we weer in de stad, maar we stonden voor een dichte deur. Bastiaan heeft gebeld met de eigenaresse van het hostel, die vertelde dat we met een bepaald apparaatje op de deur en de code alsnog naar binnen konden, dus gelukkig konden we snel gaan slapen. Woensdag was de eerste lesdag van het semester, wat dus een nieuwe klas en lerares betekende. Bastiaan heeft klasgenoten uit allemaal verschillende landen en een leuke lerares, ik zit weer samen met mijn oude klasgenootjes Myrthe, Joren en het Japanse meisje en daarnaast zijn er nog drie andere nationaliteiten. De lerares was weer precies het tegenovergestelde van de vorige, ze praat best langzaam en oogt heel erg vriendelijk en rustig. Na deze eerste lesdag moest er heel wat schoongemaakt worden op de nieuwe lokatie en het was even passen en meten waar ik alle spulletjes weer kwijt kon, want vooral de kledingkast is piepklein en mijn koffer moest er ook in passen. Nu is ook ons tweede bezoekweekje opeens voorbij, zijn we opnieuw (en ik sowieso voor de laatste keer!) verhuisd, en beginnen we aan het laatste deel van ons Taiwanavontuur!