Onze roze lampion

Na een rustig begin van een nieuwe schoolweek werden we dinsdag opeens op de hoogte gesteld van het feit dat Joren vanwege een sterfgeval in de familie dagen geleden voor een weekje terug was gevlogen naar Nederland. Naar om te horen, en ook vreemd dat we het te weten kwamen via Bastiaans Koreaanse klasgenoot (eerder de klasgenoot van Joren) en niet via de andere Nederlanders hier. Woensdagavond was er weer een ‘meidenavondje’ gepland, dus ik heb samen met de vier andere meisjes gegeten en daarna de Chinees gesproken versie van de Disneyfilm ‘Mulan’ gekeken. Donderdag hoorden we dat de vogelgriep nu ook in Taiwan is, een volwassen Taiwanese zakenman (net terug uit China) ligt met hoge koorts en aan de beademing in quarantaine in een van de ziekenhuizen in Taipei. Best wel eng om het nu zo dichtbij te hebben en we gaan uiteraard goed in de gaten houden of de situatie ernstiger wordt. Na ons zwemuurtje hebben we vrijdagavond op aanraden van een klasgenootje van Bastiaan in een vegetarisch restaurant gegeten, waar we eten van een buffet op een papieren bordje mochten scheppen, waarna het in zijn geheel gewogen werd en betaald mocht worden. Ik weet niet precies wat ze hier onder ‘vegetarisch eten’ verstaan, aangezien ik alsnog een beetje vlees vond tussen mijn eten, maar het smaakte goed! Zaterdag maakten Bastiaan en ik een tripje naar een aantal kleine dorpjes ten noordoosten van Taipei. Met de trein gingen we naar Ruifang, en vanaf daar rijdt er een klein treintje op een klein spoortje zo’n twaalf kilometer langs de oude dorpjes. Onze eerste stop was in Shifen, waar een mooie waterval te zien zou zijn. Na een minuut of twintig lopen bereikten we de waterval, maar het bleek dat we entree moesten betalen om achter het brede gebouw te komen dat vlak voor het water gebouwd was. We hadden er niet zo veel geld voor over, dus helaas bleef die wandeling zonder resultaat (al zagen we verderop ook een paar kleine watervalletjes!). De dorpjes zijn erg toeristisch omdat je er grote lampionnen kunt kopen waar je gelukswensen, andere tekstjes of tekeningen op kunt zetten en vervolgens de lucht in kunt laten vliegen. Wij waren eigenlijk van plan dit in Pingxi, een van de andere dorpjes, te doen, maar toen we daar met het treintje aankwamen, was er niet heel veel anders te beleven dan de lampionnen versieren en aangezien wij daarmee wilden wachten tot zonsondergang besloten we lopend het eindstation, Jingtong, op te zoeken. Na een mooie wandeling door natuurgebied bereikten we Jingtong (het was niet meer dan drie straatjes) waar we eerst wat hebben gegeten en vervolgens begonnen aan onze roze lampion. De lampionnen zijn in allerlei kleuren te koop en iedere kleur heeft een bepaalde betekenis. Roze stond voor de liefde, dus de keuze was snel gemaakt. ;) De verkoopster bevestigde de lampion aan een groot rek, zodat we onze handen vrij hadden om aan de slag te gaan met zwarte stiften en later ook penselen en inkt. Het bleek lastiger dan gedacht om netjes te schrijven op de lampion, en op de een of andere manier waren de Chinese karakters opeens veel moeilijker. Na wat mooie spreuken en onze eigen versie van het Koningslied was het inmiddels donker en konden we de lampion de lucht in laten. Midden op het treinspoor (de spoorlijn ligt dwars door alle dorpjes, maar iedereen laat constant op het spoor de lampion op) werd onze lampion aangestoken en hij vloog de lucht in. Hij ging zo hoog en ver dat hij uiteindelijk achter de bergen verdween, dat vonden we een goed teken! Zondagmiddag werkten we in de Dante Coffee, waar Bastiaan me verraste met een lekker minigebakje, weer aan het volgende hoofdstuk Spaans en nadat we in een boekwinkel nog een mooi woordenboek Spaans-Engels en andersom hebben aangeschaft, zochten we de Night Market op waar Bastiaan laatst met zijn klasgenoten heeft gegeten. Aan een gammel tafeltje naast een kraampje heeft Bastiaan me een erg lekkere vissoep laten proeven en daarna belandden we in een tentje met een bord schaafijs.