Spijbelen en panda's!

Nimen hao!
Eindelijk is deze site niet meer geblokkeerd, hopelijk blijft dat zo, maar ik kan niets beloven.. Leuk hoor, Chinese censuur!
Ik geloof dat ik in mn vorige berichtje nog over onze tweede lesdag heb verteld, bedankt iedereen voor de leuke reacties! Inmiddels zijn we een week verder, en hebben we weer veel meegemaakt hier in Beijing. Na onze eerste 'lesdagen' zagen we het allemaal niet zo zitten om 3 weken voor de klas te staan, aangezien de Chinese kindjes echt te jong zijn om van ons (met ons gebrekkige Chinees) Engels te leren. Gelukkig hadden we Melissa Gao gesproken en haar verteld dat het wel erg lastig was, dus afgelopen donderdag kwam zij kijken op het schooltje. We mochten nu het eerste uur de ene klas lesgeven, en het tweede uur de tweede klas. Dat was best fijn, want dat scheelde heel veel qua concentratie bij de kinderen. Helaas bleek ook 1 uurtje eigenlijk al te lang, want aan het eind van dat uur hadden we geloof ik wel 3 slapende leerlingen voor ons neus. Na weer 2 uur lang afzien konden we weer terug naar het hostel, en 's middags hebben we in het park aan het water uitgerust. 's Avonds zijn we uit eten gegaan in een restaurant in de buurt dat ons door Melissa Gao was aangeraden. Voor Chinese begrippen was het redelijk duur, maar omgerekend in euro's viel het wel mee. Sil en Joren aten eendenvlees (ook het hart) en ik had gefrituurde kip met een of ander fruitig dipsausje, erg lekker. Helaas was er voor Tamara weinig keus, en had zij lotusblaadjes als vegetarisch gerecht. Als nagerecht kregen we nog een langwerpig, dun glaasje waar een soort bonenijs in zat, dat smaakte erg apart haha. Ook gaven ze ons nog meloen en lychees, dit hadden we allemaal niet besteld, wat het extra lekker maakte natuurlijk ;)
Vrijdag was onze laatste dag van onze eerste 'lesweek' in China, gelukkig.. Helaas voelde Tamara zich vlak voor vertrek opeens niet goed, waardoor de wat later bij de bushalte kwamen dan gepland. Normaal gesproken is dat geen enkel probleem, aangezien bussen hier komen en gaan, vaak rijdt dezelfde buslijn met 2 of 3 bussen zelfs vlak achter elkaar. Helaas was dat die ochtend om de een of andere reden niet het geval, dus na meer dan 3 kwartier wachten gaven we het op, en zijn we terug gegaan naar het hostel om Melissa Gao te bellen, met de mededeling dat we niet naar school konden. Toen ze na de 3e keer bellen nog steeds haar telefoon niet opnam, besloten we om naar de dierentuin te gaan. Bij binnenkomst zag het park er erg verzorgd en mooi uit, we kwamen bij een grote vijver waar veel verschillende watervogels zaten. Nadat we ook de vogel-, reptielen- en kinderboerderijdelen gezien hadden, gingen we naar de panda's. Voor Tamara en mij was dat denk ik wel het hoogtepunt van de dag, vooral toen we twee jonge pandaatjes samen op een tak zagen slapen, heel lief! We zijn van ongeveer 12 tot 6 in het park geweest, toen sloot het. Helaas hebben we de tijgers, leeuwen, panters en olifanten niet meer gezien, en er was ook een groot aquariumgedeelte, waar ook dolfijnen schijnen te zijn. Waarschijnlijk gaan we, of in ieder geval Joren en ik, nog een keertje terug, om ook dat deel van het park te zien. De dieren waren helaas een stuk minder goed verzorgd dan de dieren in Nederlandse dierentuinen, dus de verhalen die ons van te voren over de dierentuin waren verteld, klopten wel. Op de terugweg, we moesten met de (altijd bomvolle) metro van de ene kant van Beijing terug naar de andere kant, werd Sil opeens behoorlijk ziek, dus we moesten een paar keer uitstappen, omdat hij het anders niet volhield. Tamara voelde zich ook een beetje slap, dus na een uur zijn we opgesplitst: ik ging met Tamara alvast naar het hostel, en Joren zorgde dat Sil levend terug kwam. Uiteindelijk waren we allemaal in het hostel, en zijn Tamara en Sil gaan slapen. Ik ben met Joren op zoek gegaan naar avondeten, want het was inmiddels bijna 10 uur. Uit angst voor gesloten restaurants (wat we al eerder hadden meegemaakt rond deze tijd) gingen we maar naar de Mac. Op weg daarheen liepen we even een parkje in. Ergens aan de zijkant van dat park hadden we uitzicht op een soort uitgaansdeel van het district, dus er waren veel bars en restaurantjes met erg veel knipperende lichtjes ter versiering. Toen we daar stonden, zei Joren dat het zo grappig was, dat achter ons (in het park) alles zo rustig was, terwijl het voor ons hartstikke druk was. "Alles gaat hier aan je voorbij", zei het letterlijk. Dat bleek wel, want toen we terugliepen, was de poort van het park op slot! Gelukkig konden we nog over het hek klimmen, anders hadden we daar moeten slapen.