Beijing is leuk!
Door: michelleverpaalen
Blijf op de hoogte en volg Michelle
06 Juli 2011 | China, Beijing
Nimen hao!
Allereerst: Lai dao le betekent 'Aangekomen'! Haha, ik zal het er volgende keer meteen bij vertellen;)
We zijn hier nu een paar dagen, en de eerste indrukken van de stad zijn echt super! Zaterdagochtend hadden we natuurlijk een lange reis achter de rug, dus na het mailtje naar huis zijn we eventjes gaan slapen. 's Avonds zijn we gaan eten bij een restaurantje in de straat van het hotel, en daarna ontdekten we een park in de buurt hier, wat er erg groot en mooi uitzag. Het was wel donker en al redelijk laat, dus we werden er om 11 uur ook uit gezet, omdat het park ging sluiten. Na een hele korte nachtrust (we gingen rond 2 uur slapen, en Joren en ik waren om 5 uur ongeveer al wakker, Tamara en Sil rond 6 uur ook) zijn we opgestaan en rustig gaan ontbijten. Daarna wilde Tamara terug naar het park, om een beetje te gaan sporten, want de oudere mensen daar doen erg veel aan beweging, op een soort Chinese fitnessapparaten, erg leuk om te zien hoe actief ze zijn! We trekken wel erg veel bekijks hier met zn vieren, vooral Joren met zn lange blonde haren, maar ook Sil, Tamara en ik worden vaak aangegaapt en nagestaard door de Chinezen. Toen we na een tijdje sporten een stuk verder het park in liepen, kwamen we bij een pleintje waar heel veel mensen aan het dansen waren, of aan het badmintonnen. Er werd ook een spel gespeeld, waarbij mensen in een kringetje met hun voeten een mega-shuttle omhoog probeerden te houden. Tamara en ik zaten daar op een bankje in de (hete!!) zon naar te kijken, tot er een Chinese man op ons afstapte die ons uitnodigde om met hen mee te doen. Het spel was echt hartstikke moeilijk (vooral ik kon er niets van haha) maar het was wel leuk om met die mensen mee te mogen doen! Toen ze pauze hielden, kwam er een Chinese vrouw op ons af, met haar dochtertje en een vriendinnetje van haar dochter. Ze vroeg ons of we Engels konden praten met haar, omdat ze dat leerde op school. Het meisje was 11, en haar Engels was echt heel erg goed! We hebben geloof ik wel een uur gepraat met haar, in het Chinees met haar moeder, en ze nodigden ons al heel snel uit voor een picknick in een ander park verderop, dat gaan we deze zondag doen. Ik ben benieuwd hoe een Chinese picknick eruit zal zien, maar wij nemen in ieder geval onze laatste stroopwafels mee voor ze, hopelijk vinden ze dat lekker haha!
Omdat het zo heet was, hebben we 's middags gezwommen in het zwembad wat ook in het park was. Dat was wel even een gewenste afkoeling, en het was ook een redelijk groot zwembad met golfslagbad, glijbanen en een aangelegd strandje. 's Avonds hebben we weer gegeten en daarna zijn we gaan slapen.
Maandagochtend zouden we om half 10 opgehaald worden door Melissa Gao, die ons dan naar het schooltje zou brengen waar we de komende 3 weken les zouden gaan geven aan de kindjes. Ze kwam echter pas om kwart over 10, dus we waren te laat om nog een les mee te kunnen maken, zodat we een voorbeeld hadden voor onze eigen lessen. De directrice van het schooltje kwam helaas niet al te vriendelijk over, maar dat kan ook komen omdat ze totaal geen Engels sprak. De kindjes vonden het wel leuk om ons te zien, en die zwaaiden ook heel enthousiast toen we even de klassen bekeken.
Melissa Gao bracht ons weer terug naar het hostel, en daarna zijn we de stad in gegaan. We kwamen in een buurt waar heel erg veel eettentjes waren, met echte Chinese 'lekkernijen', zoals (levende) schorpioenen op stokjes! Heel apart om te zien, maar het ziet er niet al te smakelijk uit, zeker niet voor Tamara, die vegetarisch eet. We gingen ergens een klein overdekt straatje in, waar we jiaozi gegeten hebben, met stokjes uiteraard. Daarna hebben we nog een beetje rondgelopen in straatjes waar overal souvenirs verkocht worden, en ook daar werden we volop nagestaard en aangesproken in het Chinees. Het is vooral leuk als je dan in het Chinees gaat antwoorden, want dat verwachten ze meestal niet, dus dan zijn ze echt verbaasd!
Dinsdag was onze eerste lesdag, we moesten van 9 tot 11 les geven, dus we zouden om 7 uur vertrekken, want dat had Melissa Gao ons aangeraden. Toen we rond kwart over 6 om ontbijt vroegen in het hostel, kon dat echter pas vanaf 7 uur, dus we moesten onverwacht zonder ontbijt op pad! We waren gelukkig ruim op tijd in de buurt van het schooltje, dus daar konden we in een klein winkeltje wel wat te eten kopen. Rond kwart over 8 waren we al in de lokaaltjes, maar we mochten ook meteen beginnen met de les! Niemand vertelde ons wat we precies moesten doen, of wat we de kinderen moesten leren, dus dat was best lastig, aangezien de docenten ook absoluut geen Engels spreken. 2 uur lang hebben we de meest simpele woordjes voorgezegd, zodat de kinderen ons na konden praten, maar we merkten al snel dat ze echt niets onthielden van wat we ze leerden. Twee uur lesgeven was dan ook echt te lang, want de kinderen verloren ook redelijk snel hun aandacht. Toen het eindelijk 11 uur was, waren we allemaal echt gesloopt, en het viel ons eigenlijk best wel tegen helaas. We hadden het gevoel dat we dit echt geen 3 weken volhouden, omdat de kinderen eigenlijk gewoon te jong zijn om Engels te leren, ze kunnen niet eens lezen in hun eigen taal, laat staan in het Engels. Dinsdagmiddag zijn we allemaal op bed gaan liggen, omdat we zo uitgeput waren, en pas rond 7 uur werden we weer wakker. Het klinkt vast alsof we ons aanstellen, maar we waren echt kapot. Toen zijn we maar weer met de metro naar hetzelfde stadsdeel als maandagavond gegaan, om een maiskolf te eten, en vlees op stokjes, en een beetje fruit. De sfeer op straat is echt fantastisch, en het is helemaal leuk als mensen tegen je gaan praten, en je echt een gesprekje met ze kunt hebben!
Vandaag was onze tweede dag op school, dit keer hadden we andere klassen, maar opnieuw hadden we allemaal het gevoel dat we daar een beetje onze tijd stonden te verdoen, omdat het echt gewoon te moeilijk blijkt voor die kinderen. Omdat de leraressen of de directrice (die overigens echt ontzettend hard schreeuwt tegen de kinderen, ik werd er echt bang van, zo hard schreeuwde ze) ons ook niet kunnen vertellen wat we kunnen of moeten doen, was het voor ons vandaag wederom redelijk lastig.. We hebben het er net over gehad met de begeleidster, die toevallig hier in het hostel was, maar die heeft geloof ik niet helemaal door dat we het echt geen 3 weken willen volhouden op deze manier.. Morgen komt ze naar het schooltje, dus dan kan ze misschien helpen om de directrice daar te vertellen hoe we dit het beste kunnen aanpakken.
Verder is het superleuk hier haha, de tijd dat we niet op de school zijn, maar gewoon de stad in gaan en contact hebben met de plaatselijke bevolking, is echt super! Het weer hier is ook redelijk om vol te houden, het is wel heet, maar we hebben er gelukkig niet erg veel last van. Goood, genoeg voor vandaag, we gaan zo vast weer op stap, op zoek naar avondeten. Wordt vervolgd...
Allereerst: Lai dao le betekent 'Aangekomen'! Haha, ik zal het er volgende keer meteen bij vertellen;)
We zijn hier nu een paar dagen, en de eerste indrukken van de stad zijn echt super! Zaterdagochtend hadden we natuurlijk een lange reis achter de rug, dus na het mailtje naar huis zijn we eventjes gaan slapen. 's Avonds zijn we gaan eten bij een restaurantje in de straat van het hotel, en daarna ontdekten we een park in de buurt hier, wat er erg groot en mooi uitzag. Het was wel donker en al redelijk laat, dus we werden er om 11 uur ook uit gezet, omdat het park ging sluiten. Na een hele korte nachtrust (we gingen rond 2 uur slapen, en Joren en ik waren om 5 uur ongeveer al wakker, Tamara en Sil rond 6 uur ook) zijn we opgestaan en rustig gaan ontbijten. Daarna wilde Tamara terug naar het park, om een beetje te gaan sporten, want de oudere mensen daar doen erg veel aan beweging, op een soort Chinese fitnessapparaten, erg leuk om te zien hoe actief ze zijn! We trekken wel erg veel bekijks hier met zn vieren, vooral Joren met zn lange blonde haren, maar ook Sil, Tamara en ik worden vaak aangegaapt en nagestaard door de Chinezen. Toen we na een tijdje sporten een stuk verder het park in liepen, kwamen we bij een pleintje waar heel veel mensen aan het dansen waren, of aan het badmintonnen. Er werd ook een spel gespeeld, waarbij mensen in een kringetje met hun voeten een mega-shuttle omhoog probeerden te houden. Tamara en ik zaten daar op een bankje in de (hete!!) zon naar te kijken, tot er een Chinese man op ons afstapte die ons uitnodigde om met hen mee te doen. Het spel was echt hartstikke moeilijk (vooral ik kon er niets van haha) maar het was wel leuk om met die mensen mee te mogen doen! Toen ze pauze hielden, kwam er een Chinese vrouw op ons af, met haar dochtertje en een vriendinnetje van haar dochter. Ze vroeg ons of we Engels konden praten met haar, omdat ze dat leerde op school. Het meisje was 11, en haar Engels was echt heel erg goed! We hebben geloof ik wel een uur gepraat met haar, in het Chinees met haar moeder, en ze nodigden ons al heel snel uit voor een picknick in een ander park verderop, dat gaan we deze zondag doen. Ik ben benieuwd hoe een Chinese picknick eruit zal zien, maar wij nemen in ieder geval onze laatste stroopwafels mee voor ze, hopelijk vinden ze dat lekker haha!
Omdat het zo heet was, hebben we 's middags gezwommen in het zwembad wat ook in het park was. Dat was wel even een gewenste afkoeling, en het was ook een redelijk groot zwembad met golfslagbad, glijbanen en een aangelegd strandje. 's Avonds hebben we weer gegeten en daarna zijn we gaan slapen.
Maandagochtend zouden we om half 10 opgehaald worden door Melissa Gao, die ons dan naar het schooltje zou brengen waar we de komende 3 weken les zouden gaan geven aan de kindjes. Ze kwam echter pas om kwart over 10, dus we waren te laat om nog een les mee te kunnen maken, zodat we een voorbeeld hadden voor onze eigen lessen. De directrice van het schooltje kwam helaas niet al te vriendelijk over, maar dat kan ook komen omdat ze totaal geen Engels sprak. De kindjes vonden het wel leuk om ons te zien, en die zwaaiden ook heel enthousiast toen we even de klassen bekeken.
Melissa Gao bracht ons weer terug naar het hostel, en daarna zijn we de stad in gegaan. We kwamen in een buurt waar heel erg veel eettentjes waren, met echte Chinese 'lekkernijen', zoals (levende) schorpioenen op stokjes! Heel apart om te zien, maar het ziet er niet al te smakelijk uit, zeker niet voor Tamara, die vegetarisch eet. We gingen ergens een klein overdekt straatje in, waar we jiaozi gegeten hebben, met stokjes uiteraard. Daarna hebben we nog een beetje rondgelopen in straatjes waar overal souvenirs verkocht worden, en ook daar werden we volop nagestaard en aangesproken in het Chinees. Het is vooral leuk als je dan in het Chinees gaat antwoorden, want dat verwachten ze meestal niet, dus dan zijn ze echt verbaasd!
Dinsdag was onze eerste lesdag, we moesten van 9 tot 11 les geven, dus we zouden om 7 uur vertrekken, want dat had Melissa Gao ons aangeraden. Toen we rond kwart over 6 om ontbijt vroegen in het hostel, kon dat echter pas vanaf 7 uur, dus we moesten onverwacht zonder ontbijt op pad! We waren gelukkig ruim op tijd in de buurt van het schooltje, dus daar konden we in een klein winkeltje wel wat te eten kopen. Rond kwart over 8 waren we al in de lokaaltjes, maar we mochten ook meteen beginnen met de les! Niemand vertelde ons wat we precies moesten doen, of wat we de kinderen moesten leren, dus dat was best lastig, aangezien de docenten ook absoluut geen Engels spreken. 2 uur lang hebben we de meest simpele woordjes voorgezegd, zodat de kinderen ons na konden praten, maar we merkten al snel dat ze echt niets onthielden van wat we ze leerden. Twee uur lesgeven was dan ook echt te lang, want de kinderen verloren ook redelijk snel hun aandacht. Toen het eindelijk 11 uur was, waren we allemaal echt gesloopt, en het viel ons eigenlijk best wel tegen helaas. We hadden het gevoel dat we dit echt geen 3 weken volhouden, omdat de kinderen eigenlijk gewoon te jong zijn om Engels te leren, ze kunnen niet eens lezen in hun eigen taal, laat staan in het Engels. Dinsdagmiddag zijn we allemaal op bed gaan liggen, omdat we zo uitgeput waren, en pas rond 7 uur werden we weer wakker. Het klinkt vast alsof we ons aanstellen, maar we waren echt kapot. Toen zijn we maar weer met de metro naar hetzelfde stadsdeel als maandagavond gegaan, om een maiskolf te eten, en vlees op stokjes, en een beetje fruit. De sfeer op straat is echt fantastisch, en het is helemaal leuk als mensen tegen je gaan praten, en je echt een gesprekje met ze kunt hebben!
Vandaag was onze tweede dag op school, dit keer hadden we andere klassen, maar opnieuw hadden we allemaal het gevoel dat we daar een beetje onze tijd stonden te verdoen, omdat het echt gewoon te moeilijk blijkt voor die kinderen. Omdat de leraressen of de directrice (die overigens echt ontzettend hard schreeuwt tegen de kinderen, ik werd er echt bang van, zo hard schreeuwde ze) ons ook niet kunnen vertellen wat we kunnen of moeten doen, was het voor ons vandaag wederom redelijk lastig.. We hebben het er net over gehad met de begeleidster, die toevallig hier in het hostel was, maar die heeft geloof ik niet helemaal door dat we het echt geen 3 weken willen volhouden op deze manier.. Morgen komt ze naar het schooltje, dus dan kan ze misschien helpen om de directrice daar te vertellen hoe we dit het beste kunnen aanpakken.
Verder is het superleuk hier haha, de tijd dat we niet op de school zijn, maar gewoon de stad in gaan en contact hebben met de plaatselijke bevolking, is echt super! Het weer hier is ook redelijk om vol te houden, het is wel heet, maar we hebben er gelukkig niet erg veel last van. Goood, genoeg voor vandaag, we gaan zo vast weer op stap, op zoek naar avondeten. Wordt vervolgd...
-
06 Juli 2011 - 07:48
Katrien:
Haaai! Ik dacht, laat ik eens even reageren! Goed dat je helemaal heel huids daar aangekomen bent, en dat Bejing zo leuk is! Lijkt me vooral ook hééél grappig om in Chinees terug te praten inderdaad, haha, supervet!
Wel jammer van die lessen, dat is echt stom, die directie, maar hopelijk valt er wat ter regelen en komt dat nog goed!
In elk geval heel erg veel plezier, en lekker veel nasi eten he!:D XXX -
06 Juli 2011 - 08:12
Annelies:
Hoi!
Wat is het super dat het zo bevalt daar en ongelofelijk dat het communiceren ook zo wil lukken! Beetje jammer van het werk wel, maar dat komt vast wel goed, anders kunnen jullie zo te horen altijd nog als circusact aan de slag haha. Ben benieuwd wanneer jullie je eerste handtekeningen uit gaan delen!:p
Hier is alles prima en het weer is hier zelfs goed te doen, maar niet te vergelijken met China denk ik zo!
Je verhaaltjes zijn trouwens erg goeie afleiding hoor, dus vooral zo blijven schrijven!!;)
Nog heel veel plezier!
Xx -
06 Juli 2011 - 08:15
Chris:
jammer michelle het zou zo leuk zijn als ook het les geven van de kinderen een goeed gevoel zou geven. Het lijkt enigsinds niet helemaal goed voor bereid...maat ja wie weet zijn wij nederlanders daar wel een beetje te goed in. Ik hoop voor jullie dat er een verandering kan plaats vinden. Wel geweldig hoe hartelijk de mensen zijn en jullie in het hun leven betrekken echt gaaf....
hiet is het ook af tellen nog 2 nachtjes slapen..
suc 6 in het Chineesse BAMI PANGHANG ...ook chinees toch ( hi hi) -
06 Juli 2011 - 09:36
Angela:
Hoi Michelle,
Leuk hoor al die verhalen, heerlijk he al die mensen 's ochtends vroeg in het park! Jammer dat het moeilijk is die kleintjes engels te leren, kan me voorstellen dat de moed je op deze manier een beetje in de schoenen zakt.. maar gelukkig is Beijing super leuk, dus daar zou ik de voldoening maar uithalen als ik jullie was!! Ben benieuwd naar je volgende verhalen.
Groetjes Angela -
06 Juli 2011 - 12:40
Mama:
Wat een leuk verhaal over "jullie leven" in Beijing en de contacten met de mensen daar. Wel jammer dat het begin op school wat stroef verloopt, kan me voorstellen dat dit energie vreet maar zoals de reactie van Tamara's moeder: wees creatief en bedenk iets in een simpele spelvorm. Hopelijk kan ook Melissa iets veranderen in positieve zin. Laat die 2 mindere uurtjes op de dag niet overheersen want er blijven nog genoeg fijne uren over en ik begrijp dat jullie verder echt genieten dus probeer ook van dit project een succesje te maken!!
Heel veel liefs van papa,mama en Laura -
06 Juli 2011 - 13:23
HP:
Hoi Michelle,
Da's nog eens ff werken hè..... Engelse les in een omgeving waar Engels niet echt gewoon is? Dan duurt twee uur best lang denk ik.
Ik heb op wat onderwijsforums gekeken en e.e.a gedownload. Ik heb dat naar je hotmail accont gestuurd. Laat je me weten of je hier wat mee kan? Misschien heb ik nog even tijd om wat op te zoeken.
Groet HP -
07 Juli 2011 - 15:34
Jeanne:
hoi Michelle,
wat een lekker lang verhaal, zo zijn we weer helemaal op de hoogte .
Ik hoop voor jullie dat er iets veranderd wat het vrijwilligerswerk betreft .... Geniet maar met volle teugen van de rest !!!!!
Groetjes van jeanne en Lyon -
07 Juli 2011 - 19:37
Vief:
Heeeeerlijk te lezen dat je, naast het lesgeven, zo aan het genieten ben Michelle! Super! Enne......wat schrijf je heerlijk. Kan me alles wat je verteld met een beeld zo goed voorstellen......op die Chinese fitness aparaten na dan hahaha hoe ziet dat eruit? Hopelijk nu weer twee dagen verder hebben jullie toch een manier gevonden om het lesgeven wat aangenamer te maken voor vooral jullie zelf? Want idd dan duren twee uren heeeeel lang!
Nou Michelle heerlijk om zo met je mee te kunnen genieten. Bevalt de rijst 's morgens al? Ja hè? Vond dat altijd wel lekker hoor.....dus mama weet wat haar te doen staat als je weer thuis bent hahaha tja.....je studeert niet voor niets Chinees hè? Dat gevoel wat je nu hebt moet je thuis ook vast gaan houden :)
Dikke kus vief
-
08 Juli 2011 - 12:49
Laura:
Heey Michelle!
Wat leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt daar! Echt leuk dat de mensen jullie zo uitnodigen om met van alles mee te doen! lijkt me echt heel leuk!
Wel jammer van dat lesgeven inderdaad! Het is ook wel echt heel jong bij de chinees waren ze er ook verbaasd over dat ze op die leeftijd al engels kregen geloof ik. Zij zijn trouwens ook echt heel benieuwd hoe je het daar hebt dus ik zal het ze zaterdag allemaal vertellen :D:P!!
Ik hoop dat het allemaal goed komt en dat jullie iets anders mogen gaan doen daar of dat het uiteindelijk toch nog leuk wordt!
echt heel veel plezier nog daar!!
en ik ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Kus Laura! -
09 Juli 2011 - 09:35
Angelique Verpaalen:
Door problemen met internet kan Michelle helaas al een paar dagen niet inloggen op haar site. Zodoende is er even geen verslag mogelijk maar via de mail hebben wij zojuist een berichtje ontvangen waarin ze vermeldt dat het goed gaat. Het lesgeven op het schooltje doen zij alleen nog komende week en daarna blijven er 2 weken 'vakantie' over. Ze hebben deze week een bezoekje aan de dierentuin en het plein van de hemelse vrede gebracht. Michelle kan via haar Hotmail wel jullie reacties lezen wat ze erg leuk vind, via deze weg wil ze jullie hiervoor bedanken!
Hopelijk kan ze snel weer verslag uitbrengen vanuit Beijing.
Groetjes Frank, Angelique & Laura -
09 Juli 2011 - 17:31
Tante JOKE:
Lieve Michelle, je bent nu alweer een week in Beijing, dus de tijd vliegt alweer voorbij.We vinden het erg leuk, je ervaringen te lezen, dus we zien alweer uit naar je volgende verslag. Hoe is het gegaan met de picknick, vorige week zondag ? En hoe gaat het met de Engelse les ? Het lijkt me ook wel moeilijk, voor een Chinees kind om Engels te leren. En vooral met zulke kleine kinderen. Maar als jullie het maar volhouden, dan komt het vast goed. Nou, we wensen jullie veel succes toe en zien uit naar jullie volgende ervaringen.
Veel liefs en groeten uit Friesland, van oom Wiebe en tante Joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
