Eindelijk: de Chinese Muur!

Maandag was het eindelijk zo ver: we gingen naar de Chinese Muur! We hadden via het hostel een tour kunnen regelen (zelfs goedkoper dan ons gezellige theehuisuitje van zondag!), dus om kwart voor zeven ging de wekker. We zouden ontbijten in het hostel, dat was bij de prijs inbegrepen. We kregen, dit keer sneller dan ons eerste ontbijt hier, drie stukken toast, twee gebakken eieren, een stuk spek en een kuipje jam.
Met een grote, nette bus werden we opgehaald om kwart voor acht, en rond tien uur kwamen we aan bij Mutianyu, een niet al te toeristisch gedeelte van de muur. Helaas begon het onderweg al redelijk hard te regenen, dus we hoopten dat het zou opklaren voordat we bij de Muur waren, maar dat was niet het geval. Joren had gelukkig regenponcho's meegenomen vanuit Nederland, en voor het eerst deze vakantie hadden we ze ook bij ons. Gekleed in blauwe, plastic poncho's kregen we van de tour guide onze entreekaartjes. Hij waarschuwde ons voor het weer, aangezien het zo hard regende, was het niet verstandig om alles lopend te bekijken. Je kon ook met een kabelbaan naar boven gebracht worden, of met een rodelbaan omlaag gaan. Ten eerste moesten we daar extra geld voor betalen, ten tweede wilden we alledrie graag zelf de Muur beklimmen, en dus hielden wij het bij onze standaard entreekaartjes en begonnen we eigenwijs aan de klim omhoog. Om bij de Muur te komen, moesten we eerst een enorm lange trap op, en al snel hield ik Joren en Sil echt niet meer bij, ik weet niet waar zij die energie toch steeds vandaan halen, maar uiteindelijk bereikten we allemaal de Muur. Eenmaal op de Muur hadden we erg ver kunnen uitkijken over het landschap, maar helaas was het ontzettend mistig, dus konden we niet veel verder kijken dan drie meter aan beide kanten van de Muur. Omdat we halverwege de Muur boven kwamen, moesten we kiezen welke kant we als eerste op zouden lopen. We besloten eerst het langste gedeelte van de Muur te bekijken, dat was het deel met de meeste hoogteverschillen. Het was inderdaad vooral 'trap op, trap af' lopen. De traptreden liggen echter vaak niet even ver van elkaar af qua hoogte, dus het was echt pittig. We waren alle drie vastbesloten om de hele Muur te zien, dus we moesten het tempo er een beetje in houden, aangezien we 'maar' 3,5 uur de tijd hadden (daarna hadden we een lunch in het restaurant beneden, bij de parkeerplaats). Ook hier kon Joren met gemak de trappen op rennen, maar dat lukte mij echt niet. Er waren ook wat delen waar de Muur redelijk vlak liep, dus dat waren vaak de fotomomenten. Gelukkig trok de mist soms even weg, zodat we toch best ver konden kijken. Het landschap is echt prachtig, en het is nog mooier als je de Muur in de verte over de bergen ziet kronkelen. Hoe verder we liepen, hoe minder toeristen er waren. Het allerlaatste deel van de Muur dat voor toeristen beschikbaar is, eindigde met een ontzettend lange trap, waarvan de laatste vijftien treden steeds ongeveer ten hoogte van m'n bovenbenen zaten, zo steil en smal waren ze! Het voelde echt goed toen we daar zo hoog stonden, want dat was wel zo'n beetje het hoogste punt waar je te voet kon komen. Een verkoopster, die volgens mij iedere dag haar flesjes gekoeld water, ice tea enz. die trappen op moet sjouwen, vertelde ons dat het 457 treden waren (wij telden er op de terugweg 432, maar toch). Ondanks m'n hoogtevrees en ondanks de mist en regen (steeds als we onze poncho's uittrokken, begon het weer te regenen, dus we waren alsnog doorweekt) was het echt heel erg mooi daar. Omdat we ook nog het andere einde van de Muur wilden zien, konden we niet al te lang blijven genieten van het uitzicht, dus moesten we de steile trap ook weer af. Toen we na een hele tocht weer bij het beginpunt kwamen, konden we de andere kant op. Ook hier was het laatste gedeelte erg steil en zag je, hoe verder je kwam, steeds minder toeristen. Eenmaal op de top waren alleen wij drie daar, maar omdat we nog maar een half uur hadden om bij het restaurant te komen, moesten we ook daar weer snel weg. In totaal had dit gedeelte van de Muur een afmeting van ongeveer 2,5 kilometer, dus we hebben een kilometer of 5 afgelegd. Tien minuutjes te laat kwamen we bij het restaurant, waar de tour guide ons vrolijk verwelkomde, en ons een pot (gratis!) thee gaf. Nadat er nog meer mensen aan de ronde tafel waren geschoven, werden ook hier op een ronde glazen draaischijf heerlijke Chinese gerechten gezet. Deze lunch was nog beter dan de lunch bij de Dragon Gorge, en we kregen ook langer de tijd om te eten, wat wel fijn was na zo'n tocht. Helaas moesten we daarna nog een paar uur terug met de bus, in natgeregende kleding. Bij thuiskomst werd er dus meteen gedoucht en daarna gingen we weer bij hetzelfde tentje eten als afgelopen dagen. Na het eten liepen we nog even door de winkelstraat met souvenirwinkeltjes waar Joren een paar weken geleden een leuk gesprek had met een verkoopster. Hij had haar beloofd terug te komen, zodra hij de Muur had gezien, dus we zochten haar op. Na een tijdje met haar gepraat te hebben, liepen we terug naar het hostel, en zijn we vrij snel gaan slapen.