Terug in het koude Nederland..

Vrijdagochtend ging, na een slapeloze nacht, de wekker om half vijf, en rond kwart voor vijf liepen we langs de receptioniste (die op een bank in de hal lag te slapen) naar buiten, om naar de vlaggenceremonie te gaan kijken. Iedere dag wordt de Chinese vlag gehesen op het Tiananmenplein, rond zonsopgang. Op onze laatste vakantiedag wilden we dit graag eens bekijken, dus om vijf uur kwamen we bij het plein aan. Het verbaasde ons hoe ontzettend veel Chinezen er al aanwezig waren, op dit vroege uur hadden zich honderden mensen verzameld om de vlag de lucht in te zien gaan! Na eventjes te hebben gewacht, kwam er een hele rij mannen en jongens in uniform richting de vlaggenstok gemarcheerd, en niet veel later klonk er Chinese muziek en ging langzaam de Chinese vlag de lucht in. Dit alles duurde volgens mij maximaal twee minuten, en daarna liepen de Chinezen massaal weer weg. Ook wij gingen terug naar het hostel, daar moesten de laatste spullen nog in de koffers gedaan worden. Om half zeven ging de bar waar we konden ontbijten open, dus na een minuut of twintig (snelheidsrecord!) zaten we voor de laatste keer aan de French toast (na de vlaggenceremonie hadden we op straat ook al een pannenkoek gekocht). Om ongeveer half negen werden we opgehaald door een 'taxi' (een normale personenauto waarin een Chinees taxichauffeur speelt voor het hostel waar wij verbleven) die ons naar het vliegveld bracht. Onderweg begon het opnieuw heel hard te regenen. Eenmaal aan de incheckbalie hingen er papiertjes waarop stond dat onze vlucht vanwege het noodweer vertraging had. In plaats van 11.40 uur zouden we nu pas om 13.30 vertrekken, dus we moesten ons nog meer dan vier uur zien te vermaken op het vliegveld. Behalve het lange wachten verliep de vlucht naar Moskou voorspoedig. Joren was zo gezellig (of gewoon moe) om tijdens het opstijgen in slaap te vallen, maar verder hebben we alle drie niet erg veel geslapen tijdens de lange vlucht. Dit vliegtuig was wel de leukste van de vier die we in totaal gehad hebben (heen- en terugreis), want iedere stoel had een televisieschermpje waarop je films kon kijken, muziek kon luisteren, en spelletjes kon spelen. Het schijnt dat ik, tijdens een film, nog eventjes in slaap ben gevallen, met m'n hoofd tegen dat schermpje aan, dus dat moet er grappig uit gezien hebben voor Joren en Sil. (De film was trouwens slecht, omdat er Duits gesproken werd, een Russische voice-over was (dezelfde vrouwenstem voor alle vrouwelijke personages, dezelfde mannenstem voor alle mannelijke personages!), en in slecht Engels ondertiteld werd, dus ik begrijp wel dat ik in slaap viel.) Nadat we veilig geland waren in Moskou hoefden we, door onze eerdere vertraging in Beijing, nog maar tweeënhalf uur te wachten (in plaats van vijf). Het eerste uur hebben we doorgebracht in de rij voor de douane. In Rusland hebben ze maar één apparaat waar alle handbagage gescand wordt, één apparaat waar de passagiers gecontroleerd en even later gefouilleerd worden, en iedereen moet bij voorbaat ook al zijn of haar schoenen uittrekken, dus dat schiet absoluut niet op.
Toen we eindelijk door de douane waren, moesten we nog maar een uurtje zien te overleven in de bloedhete hal. Om half negen (plaatselijke tijd) mochten we het vliegtuig in, en om half twaalf (plaatselijke tijd) landden we weer op Nederlandse bodem. Dit keer was het Sil die tijdens de landing (en al een lange tijd daarvóór) sliep, dus toen het vliegtuig al behoorlijk was afgeremd op de landingsbaan, werd hij wakker en was hij verbaasd dat we er 'nu al' waren.
Na voor de laatste keer door de paspoortcontrole te zijn geweest en onze koffers opgehaald te hebben, werden we opgewacht door papa, mama, Laura, opa en oma, en de ouders en zussen van Joren. Met opgezwollen enkels van de lange vlucht liepen we naar de parkeergarage, waar Sil en ik afscheid moesten nemen van Joren. Daarna reden we naar Rucphen, waar de ouders van Sil hem op kwamen halen, en rond één uur 's nachts was ik dus na een maand mét opeens zónder m'n reisgenoten.
Na ongeveer acht uur slaap, werd ik vanochtend wakker in m'n eigen bed, wat toch wel fijner slaapt dan de schuimrubberen matjes waar we in China de laatste week op lagen. De rest van de dag was ik met m'n hoofd nog in China, maar ondertussen at ik weer boterhammen met kaas en dronk ik melk, dus om vijf uur ben ik mijn 'eigen' Chinezen maar weer op gaan zoeken, om te werken. Maar, aan het eind van de avond verloor het Chinese eten het wel voor één keer van een Hollands bordje friet met een kroket!