Van klimaat geruild?

Na de lessen hebben we ons maandag maar eens gemeld bij Nicole, die na alle verhuismislukkingen alsnog geld wilde hebben voor de maand februari. Gelukkig hadden we die dag onze lottoprijs weer kunnen innen op het postkantoor, dus dat dekte de kosten enigszins. Na het bezoekje hebben we het zwembad weer opgezocht, we worden fanatiek! Bastiaan heeft ’s avonds zelfs een zwembril aangeschaft, zodat hij ook de borstcrawl kan gaan leren en daarbij niet steeds water in zijn ogen krijgt. In het water zijn wij eigenlijk net een stel bejaarden die met hun nek zo hoog mogelijk boven water de schoolslag zwemmen, terwijl de Taiwanezen zich allemaal meer onder dan boven water bevinden. Dinsdag was er even een paniekmomentje voor het avondeten, want Machteld was tijdens een sprintje naar de bus in de stromende regen (tsja, het is hier de komende weken ‘regenseizoen’, en dat merken we!) haar portemonnee verloren en die was niet meer terug te vinden. Nadat ze haar telefoonnummer had achtergelaten bij de poortwachters zijn we met z’n drietjes toch maar wat gaan eten. Gelukkig werd Machteld in het restaurant al gebeld met de mededeling dat de portemonnee terecht was. Puntje voor de Taiwanezen: ze zijn op crimineel gebied niet erg actief (in ieder geval niet zichtbaar) en ik had eigenlijk ook niet anders verwacht dan dat de vinder de portemonnee meteen zou afgeven bij het poortgebouw. De rest van de week hebben we niet veel bijzonders meegemaakt. Er moest een wat groter essay geschreven worden en na een paar dagen achtereen door de regenplassen op straat te moeten banjeren was het vrijdagavond gelukkig even droog, zodat Bastiaan met zijn klasgenoten naar de Yongle Night Market kon. Daar heeft hij zich een paar uur vermaakt tussen alle eetkraampjes en veel Taiwanese hapjes (zelfs Stinky Tofu en dat stinkt écht ontzettend naar rotte eieren!) geprobeerd. Zaterdagmiddag brachten we een bezoekje aan het Presidential Office Building. Helaas was de president zelf niet aanwezig, maar verwelkomd met een mooie Taiwansticker (na een strenge controle overleefd te hebben) begonnen we aan onze tocht door het enorme gebouw. De eerste paar ruimtes waren veelbelovend: de vergaderzaal en congreszaal zagen er chique uit. Daarna volgden een aantal ruimtes met informatie over de geschiedenis van Taiwan en over alle presidenten. De rest van de tentoonstelling had in ieder ander museum kunnen staan, want het ging voornamelijk over de pluspunten van Taiwan, zoals de economische situatie; de technologische ontwikkelingen; de aboriginalcultuur enzovoorts. We hebben helaas dus niet heel veel van het gebouw zelf kunnen zien, want al vrij snel leidde de route ons weer naar buiten. Het was wel weer een erg egostrelende dag voor ons beiden: twee meisjes kwamen nerveus giechelend aan mij vragen of ze een foto van me mochten maken en tijdens het afrekenen van onze Subway-broodjes was het meisje achter de kassa duidelijk onder de indruk van Bastiaan. Zondagmiddag hebben we weer vier uur lang twee stoeltjes bezet gehouden in de Dante Coffee, terwijl we ons op het volgende hoofdstuk Spaans stortten. Nadat we nog even in een boekenwinkel hebben gezocht naar een handig woordenboek, probeerden we een nieuw restaurantje waar het eten gelukkig wel beviel. Na een skypegesprek met Laura ’s avonds is het weekend al weer om. Nog zes schoolweekjes te gaan en dan is het schooljaar in Taiwan opeens voorbij…