Rustig vakantieweekje

Dinsdag was een rustig dagje. Na goed uitgeslapen te hebben, zijn we met de schoolbus naar de Night Market bij de universiteit gegaan, omdat we bij een van de supermarkten daar onze Angry Birds-beker op konden halen, waar we in september hard zegeltjes voor gespaard hadden. Daarna hebben we ook nog een andere mooie drinkbeker gekocht (want we dronken nu vaak warme oploschocolademelk uit een schoongemaakte glazen pot Duo Penotti…) én we zagen een andere versie van ons leuke setje koffiekopjes, dus die hebben we ook aangeschaft om onze verzameling uit te breiden. We hebben trouwens afgelopen weekend onze tweede lading kassabonnetjes (van september en oktober) kunnen nakijken in verband met de lotto, en dit keer hadden we met één van de 174 bonnetjes een prijs van maar liefst 1000 NTD (ongeveer 25 euro) te pakken! Dinsdagavond hebben we nog braaf hardgelopen (lang geleden!), want na al dat lekkere eten van de afgelopen dagen kon dat geen kwaad. Woensdag werden we rond lunchtijd gestoord door de herrie van een ontzettend lange optocht die leek op een soort godenverering, de parade liep vlak langs het campusterrein. Taiwanezen mogen op ieder moment van de dag vuurwerk afsteken, zoals met een bruiloft of opening van een winkel, maar blijkbaar ook tijdens deze ‘verering’. Mijn lerares vond het heel raar om te horen dat Nederlanders alleen op Oudjaarsdag vuurwerk mogen afsteken, maar ik vind het een prima regeling. Hier hoor je bijna wekelijks wel ergens zo’n irritante duizendklapper. Aan het eind van de middag zijn we met de bus de halve stad doorgehobbeld (krakbus) naar de Raohe Night Market. Hier slaagde ik nog in de zoektocht naar mijn derde en laatste Sinterklaascadeautje en naar een nieuwe tas, en we hebben er heerlijk gegeten in een Pakistaans restaurant. Bastiaan vroeg zich af of er een keuken bestond die wij níet lekker vonden, aangezien we er al redelijk wat geprobeerd hebben de afgelopen maandjes. We kwamen tot de conclusie dat de Taiwanese keuken de minst bijzondere is, aangezien alles een beetje hetzelfde lijkt te smaken. Toch fijn om hier dan een jaar te mogen doorbrengen! ;) Na het eten hebben we ons – tijdens het bezoek van Henk en Hennie ontdekte – favoriete koffietentje (‘Dante Coffee’) opgezocht, waar Bastiaan ook nog een nieuwe voorraad gemalen koffiebonen kon aanschaffen, want zijn pakje uit Leiden was inmiddels leeg. Donderdag moest ik vroeg op voor weer de volgende Engelse les, waar de lerares zich verbaasde over mijn shirt met korte mouwen: “Het is hartstikke koud!”. Toen ik vertelde dat de temperatuur hier nog altijd stukken aangenamer is dan in Nederland, begreep ze het pas. Aangezien ik volgende week samen met twee klasgenootjes een presentatie moet houden over Nederland had ik even een gesprekje met één van hen, waarin ze me opbiechtte dat ze niets over Nederland wist – behalve dat onze taal heel erg op Duits lijkt? Dat heb ik haar natuurlijk even uit het hoofd gepraat, en toen ik het merk Heineken noemde, ging er wel een lichtje branden, dus ik ben benieuwd hoe de presentatie gaat worden. (Presentatie is een groot woord trouwens, we moeten alleen een woordenlijst maken vol woorden die iets met Nederland te maken hebben, en die woordjes voorlezen.) ’s Avonds hebben Bastiaan en ik nog een rondje gelopen op de Night Market, waar ik op zoek was naar een watermeloensapje, maar vanwege ‘de winter’ was die helaas niet meer verkrijgbaar. Vrijdag mochten we op school ons nieuwe rooster voor het komende trimester ophalen. Gelukkig waren we allebei weer in een middaggroep geplaatst, en Bastiaan zit weer bij Machteld in de klas, ik weer bij Myrthe en dit keer is niet Edie, maar Joren onze derde Nederlander in de klas. ’s Middags wilden we gezellig wat drinken in een koffietentje hier vlakbij, maar – hoewel het er netjes uitzag binnen – sfeer was er niet echt, en de twee serveersters hadden zich verkleed als een animepersonage, iets wat ze hier blijkbaar ook wel kunnen waarderen. Zaterdag stapte ik na een nacht vol ‘Sst!’ en gezucht en dus minder slaap dan gehoopt m’n bed uit, en Machteld vertelde dat onze kamergenote die ochtend een briefje op het bureau van de snurkster had achtergelaten, waarop ze had geschreven dat ze haar gesnurk nu echt zat was, dat ze ons een goede nachtrust gunde, en of ze er wat aan zou kunnen doen! Ze heeft er zelfs op geschreven dat ze wil dat zij een andere kamer gaat zoeken, maar aangezien dat én niet erg vriendelijk is én vrijwel onmogelijk op onze gang, zwijgen de twee Chineesjes elkaar nu dood. ’s Ochtends zijn Bastiaan en ik alleen de deur uit geweest om ontbijt te halen, de rest van de dag zaten we binnen tot het etenstijd was, aangezien de regen met bakken uit de hemel kwam. We hadden al een aantal keer een Mexicaans restaurantje gezien, dat we vanavond maar eens uit gingen proberen. Daarvoor moesten we wel een eind lopen, dus met doorweekte schoenen en sokken belandden we uiteindelijk aan ons tafeltje aan het raam in een mooie zaak. Het eten dat we voorgeschoteld kregen zag er prachtig uit en het was ook heerlijk, opnieuw een goede buitenlandse keuken gevonden dus! Na het eten hadden we allebei niet zo’n zin om meteen terug te gaan naar onze inmiddels iets te vertrouwde blauwe stoelen in de gemeenschappelijke ruimte, want daar hadden we al heel wat uurtjes op doorgebracht vandaag, dus we besloten nog een kopje koffie te gaan drinken bij Dante Coffee. Jongeren gebruiken dit soort plekken – net als alle fastfoodrestaurants – trouwens om hun huiswerk te maken, en volwassenen richten hun koffietafeltje in als kantoor met laptop en allerlei papieren. De vrouw aan het tafeltje naast haar liet tot twee keer toe merken dat het eten haar goed smaakte, door een hele harde boer te laten – gelukkig hebben wij ons nog niet zó goed aangepast aan de Taiwanese leefstijl… ’s Avonds heb ik via facebook nog even aan de presentatie over Nederland gewerkt met mijn groepsgenootjes, van wie één tot drie keer toe over ‘Neverland’ sprak. Toen begonnen Bastiaan en ik ons toch af te vragen of ze überhaupt enig idee heeft waar we vandaan komen! Zondag regende het opnieuw hard en lang, dus het was weer een hele onderneming om een winkel op te zoeken waar we naald en draad konden kopen, een supermarkt voor de lunch en de bieb om kaartjes voor het Sinterklaascadeauspel uit te printen. De wegen staan hier vrijwel allemaal blank, dus Bastiaan en ik hebben van de week allebei al een keer naar buiten gemoeten op sportschoenen (lelijk!) omdat onze andere schoenen nog niet droog waren. Weer veilig in onze gemeenschappelijke ruimte hebben we met Joren en Edie de spelkaartjes van namen voorzien en ik heb een losse knoop weer vast kunnen zetten aan Bastiaans overhemd. ’s Avonds was het gelukkig iets droger, dus we kwamen voor de verandering weer eens ergens met droge voeten binnen voor het avondeten. De rest van de avond verliep rustig met wat lesvoorbereiding en Bastiaan heeft een gat in zijn sportschoenen ook nog dichtgekregen met naald en draad, dus we hadden heel wat creatieve uitdaging vandaag!