School, school, school...
Door: michelleverpaalen
Blijf op de hoogte en volg Michelle
13 Juli 2011 | China, Beijing
Maandag begon voor ons de tweede (en gelukkig laatste) week voor de klas. Het begon al chaotisch, want we hadden ons verslapen, dus het was haasten om de bus te halen. Tamara was die ochtend opgestaan, maar haar stem was in bed blijven liggen. Aangezien ik minder hard (zeg maar gewoon niet) kan schreeuwen dan Tamara, was ook deze ochtend erg vermoeiend. Nadat we maar weer tot in den treure 'Hand, schouders, knie en teen' hadden gezongen, kwam er om 11 uur weer een eind aan de hel. Daarna wilde Tamara naar het hostel om te slapen, want die voelde zich echt niet goed, en ben ik met Joren en Sil gaan lunchen bij de bakker. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we Tamara op gaan zoeken. Jammer genoeg had ze geen fut om 's avonds mee te gaan eten, dus gingen we weer met z'n drieen op stap. We belandden bij een restaurantje waar het niet al te druk was, en waar we een A4-tje voor ons kregen waar in verschillende kolommen gerechten stonden. Toen we ongeveer door hadden hoe het werkte, bestelden we een pan met zure saus en onbekende Chinese groenten, een bord met geiten- of schapenvlees en een bord met rundvlees. De bedoeling was het vlees in de pan met saus en heet water te laten koken(?) en het daarna in je eigen schaaltje te gooien, met een soort satesaus erbij. Het moest ons echt uitgelegd worden door de serveerster, die ons volgens mij nogal hilarisch vond, omdat we er in eerste instantie niet veel van begrepen. Gelukkig was ze erg behulpzaam, en toen we het eenmaal doorhadden, was het ook erg lekker. We kregen er ook nog een bord met meloen en een bord met gifgroene groenten bij. Toen we halverwege ons vlees waren, kwam de serveerster naar ons toe met een enorme bak, waar een in mootjes gehakte meerval in lag (er lag zelfs nog bloed omheen, eet smakelijk). Ze gooide de vis helemaal in de pan met heet water, compleet van kop tot staart. Wonder boven wonder vond ik het nog lekker ook, terwijl ik normaal gesproken niet zo van vis houd. (Mama, dit wil niet zeggen dat ik nu thuis ook vaker vis wil eten!)
Na dit eetavontuur zijn we teruggegaan naar het hostel, om ons geestelijk voor te bereiden op de volgende ochtend.
Dinsdag moesten we weer vroeg op om naar school te gaan. Dit was wel de zwaarste dag ooit geloof ik, na een kwartier waren de kinderen al afgeleid, en wat we ook probeerden, ze luisteren absoluut niet! 's Middags hebben we maar even rustig aan gedaan, en 's avonds gingen we met zn vieren (want gelukkig voelde iedereen zich weer redelijk goed) uit eten bij een restaurant in de buurt. Bij binnenkomst werden we aan een tafel gezet, en kwam er een ober met menukaart naar ons toe, die niet meer wegging tot we iets hadden besteld. In alle haast besloten Joren, Sil en ik eend te eten, en Tamara had iets vegetarisch uitgezocht met tofu en komkommer in een pittige mosterdsaus. Nadat Tamara's gerecht geserveerd was, kwam er opeens een kok achter ons tafeltje staan, met een karretje op wieltjes, waarop hij een hele eend had gelegd, die hij in dunne plakjes ging snijden. Zo vulde hij twee schaaltjes. We kregen er nog twee mandjes met hele dunne pannenkoekjes bij, die we konden vullen met de eend, stukjes komkommer, radijs, ui, sausjes en knoflook. Het zag er heel erg mooi uit, en het smaakte ook erg goed. Na een tijdje kwam er opeens een Chinese man in authentieke kleding het restaurant binnen, en we zagen de bediening allemaal opeens een beetje nerveus worden. De man ging ergens zitten, en meteen verzamelde zich een groepje Chinezen om hem heen, die allemaal een hand van hem wilden. De man rookte ook in het restaurant, terwijl overal bordjes hingen met 'Verboden te roken'. Toen Joren aan de ober vroeg waarom niemand daar iets van zei, bleek dat het een Shaolin-monnik was. De ober zei dat ze niet tegen hem in durfden te gaan. Hij maakte ook een niet al te heldere indruk, het ene moment keek hij heel kwaad en ging hij boos rondjes lopen door het restaurant, het volgende moment deed hij erg amicaal tegen andere Chinese gasten die aan het eten waren. Er liepen ook constant koks door het restaurant, er werden op verschillende plekken eenden in plakjes gesneden. De koks die langsliepen, glimlachten iedere keer nogal verlegen als ik ze aankeek, en toen Joren dat door kreeg, ging hij een van de koks achterna en vroeg of hij met me op de foto wilde. Volgens mij wist die man niet wat hem overkwam haha, maar het zorgde wel voor hilariteit aan onze tafel.
Na dit eetavontuur zijn we teruggegaan naar het hostel, om ons geestelijk voor te bereiden op de volgende ochtend.
Dinsdag moesten we weer vroeg op om naar school te gaan. Dit was wel de zwaarste dag ooit geloof ik, na een kwartier waren de kinderen al afgeleid, en wat we ook probeerden, ze luisteren absoluut niet! 's Middags hebben we maar even rustig aan gedaan, en 's avonds gingen we met zn vieren (want gelukkig voelde iedereen zich weer redelijk goed) uit eten bij een restaurant in de buurt. Bij binnenkomst werden we aan een tafel gezet, en kwam er een ober met menukaart naar ons toe, die niet meer wegging tot we iets hadden besteld. In alle haast besloten Joren, Sil en ik eend te eten, en Tamara had iets vegetarisch uitgezocht met tofu en komkommer in een pittige mosterdsaus. Nadat Tamara's gerecht geserveerd was, kwam er opeens een kok achter ons tafeltje staan, met een karretje op wieltjes, waarop hij een hele eend had gelegd, die hij in dunne plakjes ging snijden. Zo vulde hij twee schaaltjes. We kregen er nog twee mandjes met hele dunne pannenkoekjes bij, die we konden vullen met de eend, stukjes komkommer, radijs, ui, sausjes en knoflook. Het zag er heel erg mooi uit, en het smaakte ook erg goed. Na een tijdje kwam er opeens een Chinese man in authentieke kleding het restaurant binnen, en we zagen de bediening allemaal opeens een beetje nerveus worden. De man ging ergens zitten, en meteen verzamelde zich een groepje Chinezen om hem heen, die allemaal een hand van hem wilden. De man rookte ook in het restaurant, terwijl overal bordjes hingen met 'Verboden te roken'. Toen Joren aan de ober vroeg waarom niemand daar iets van zei, bleek dat het een Shaolin-monnik was. De ober zei dat ze niet tegen hem in durfden te gaan. Hij maakte ook een niet al te heldere indruk, het ene moment keek hij heel kwaad en ging hij boos rondjes lopen door het restaurant, het volgende moment deed hij erg amicaal tegen andere Chinese gasten die aan het eten waren. Er liepen ook constant koks door het restaurant, er werden op verschillende plekken eenden in plakjes gesneden. De koks die langsliepen, glimlachten iedere keer nogal verlegen als ik ze aankeek, en toen Joren dat door kreeg, ging hij een van de koks achterna en vroeg of hij met me op de foto wilde. Volgens mij wist die man niet wat hem overkwam haha, maar het zorgde wel voor hilariteit aan onze tafel.
-
13 Juli 2011 - 06:54
Mama:
Zo da's wakker worden, meteen weer een verslag! Wat jammer zeg, dat het lesgeven er deze week nog niet leuker op is geworden. Zijn je knietjes nog niet blauw van dat liedje?
Het is niet alleen Beijing wat jullie fascineert maar volgens mij is het ook een hele culinaire ervaring daar..........maar als je zo'n complete meerval eet die rauw aan je tafeltje verschijnt en het dan nog lekker vind ook moet je toch niet teveel babbeltjes meer hebben als ik een keurig gefileerd en gebakken Iglootje op je bordje leg.....:)
Ik denk dat die Chineesjes nu toe zijn aan de textielstiften: chinese tekens en daar tegenover het Engelse (simpele) woord, misschien nog een plaatje erbij?? Zo vliegen er 2 uurtjes om! Succes voor de laatste schooldaagjes!!!
xxxxx papa, mama en Laura -
13 Juli 2011 - 07:05
Mama:
Ik zit net de site van Tamara te bekijken en heb inmiddels de door haar geplaatste foto's gezien, leuk joh!
Die parken zien er inderdaad ook erg mooi uit, en wat een lieverdje die Lily.
Lukt het jou (nog)niet om foto's op je site te plaatsen?
En nu verder met de verhalen van Tamara......doei -
13 Juli 2011 - 07:17
Angela Vermeulen:
Hoi Michelle, iedere keer weer leuk om te lezen hoor die verhalen... je bent volgens mij inderdaad ook in een hele andere culinaire wereld beland!! Nog niet toe aan de gebakken spin en slang op stokjes?? Ons hotel lag net om de hoek van het Tiaman plein in de hutton waar ook het "antiekstraatje" ligt, ik begrijp dat jullie meer aan de rand van de stad zitten, wel zo leuk waarschijnlijk met veeeel minder toeristen!! Nou meid, erg jammer dat de school-ervaring niet zo leuk is, maar volgens mij maken alle dingen die jullie daaromheen zien alles goed!! Groetjes Angela -
13 Juli 2011 - 08:21
Annelies:
Haaay!
Je tekstjes zijn echt de bom Michelle, ook in deze zware tijden van vakantie (hehe) zijn ze echt heel leuk om te lezen!:D En het gaat dus duidelijk nog steeds prima daar! Op school na dan.. Maar daar werken jullie je wel doorheen;) En dan kunnen jullie daarna lekker écht gaan genieten! Oja, diep respect voor wat jij allemaal eet! Al had ik het natuurlijk kunnen weten na inktvis, kippenklauw en kikker hier in NL!
Veel plezier nog, ook aan je matties! Xx -
13 Juli 2011 - 08:30
Jesper:
Klinkt gezellig... Heb je die monnik op de foto kunnen zetten? Zo niet dan zijn jullie slechte camera-snipers (of paparazzi om Tamara's definitie te gebruiken) -
13 Juli 2011 - 16:12
Tante Joke:
Lieve Michelle, wat heb jij toch veel te vertellen, vooral over mooie parken en lekker eten. Maar de helft van jullie tijd in Beijing zit er la zowat op. Wat gaat de tijd toch snel voorbij, vooral vanwege alle indrukken die jullie opdoen met leuke, gekke, bijzondere, aardige Chinezen. Maar jullie zijn wel bezienswaardigheden.Wel leuk dat men zo spontaan op jullie aanwezigheid reageert.
Maar wat jammer dat het met lesgeven niet zo"n succes is.Die kleine kinderen zullen zich ook afvragen wat jullie nou eigenlijk van ze willen met die rare keelgeluiden. We zijn benieuwd naar je volgende ervaringen en we wensen jullie veel succes voor de komende tijd.
Groetjes van oom Wiebe en tante Joke. -
13 Juli 2011 - 19:38
Nicole Verpaalen:
Hey Michelle,
Wat een geweldige verhalen. Het lijkt me allemaal wel erg overweldigend, maar volgens mij kun je je draai wel vinden! Voor de Chinezen zijn jullie echt attractie hè!? Misschien kun je grld voor iedere foto vragen ;-).. Ben je toevallig ook al toiletten tegengekomen waarbij de deuren niet op slot kunnen, dus de deuren net zo goed achterwege gelaten kunnen worden? Weird! Het lijkt me toch wel een ontzettend mooi, uniek en bijzonder land en zoals je weet ben ik erg jaloers!! Uiteraard ook onwijs trots op m'n nichtje.. Kan ik op feestjes tenminste een beetje opscheppen over een nichtje dat gewoon Chinees spreekt en zich prima kan redden in China! Ik wens je nog heel veel en kijk uit naar je volgende verhaal! Xxx Nicole -
14 Juli 2011 - 10:50
Oma En Opa:
Lieve Michelle,
Ook nu weer een prachtig verhaal, om te beginnen bij jullie poging om aan die lieve kleine chineesjes engelse les te geven. Dat zij binnen een kwartier al hun concentratie kwijt zijn dat moet toch aan de docente liggen. Hand, schouders, knie en teen en dan met een schorre stem gezongen en eindeloos herhaald, blijf jij dan ook geboeid hier naar luisteren. Nee dan zijn jouw verhalen over de culinaire belevenissen heel wat interessanter, daar blijf je wel wakker bij. Dit verblijf in Peking is één groot eetfestijn. Tot nu toe hebben jullie van de menukaarten nog steeds iets goeds uitgekozen, er komt zeker een moment dat er iets op tafel komt waarbij de maag zich bij voorbaat al omkeert. Michelle vertel daar dan ook weer smakelijk over. Nog heel veel [eet]plezier voor de komende dagen.
Groet, oma en opa.
-
15 Juli 2011 - 19:08
Heey Michelle!:
arme jij zo vaak hand schouders knie en teen zingen! wel jammer dat je het liedje beu bent, leek me zo leuk om dat als dansje te gaan doen als er mensen binnenkwamen bij de chinees :p Je kan ook dat liedje van ''I'm so small I'm so tall I can carry a monkey on my back'' zingen... is afwisseling, al is dat misschien wel een beetje moeilijk voor die kindjes
en wat leuk dat eten zo! Lijkt me echt leuk om elke keer zo verrast te worden!
Liefs Laura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
