weekend, ziekte, picknick!
Door: michelleverpaalen
Blijf op de hoogte en volg Michelle
12 Juli 2011 | China, Beijing
Nadat Joren en ik gegeten hadden en terug waren in het hostel, sliepen Sil en Tamara nog steeds, en ook de volgende ochtend rond 8 uur werden ze niet wakker. We hadden die dag afgesproken met Lu, onze Chinees docente van het afgelopen jaar. Zij zou ons BeiDa laten zien, de Universiteit van Beijing, waar zij studeert. Omdat Sil en Tamara zich zo ziek voelden, besloten Joren en ik Lu maar te bellen en haar te vertellen dat we niet konden komen. Ze nam helaas haar telefoon niet op, dus Joren is om half 10 in z'n eentje naar het metrostation gegaan waar we met haar hadden afgesproken. Rond 1 uur was hij weer terug, het bleek erg ver weg te zijn, en hij heeft nog gegeten met haar. Rond die tijd werden Tamara en Sil ook eindelijk wakker, maar helaas voelden ze, vooral Sil, zich nog steeds niet goed, dus we besloten die dag maar even rust te houden, zodat ze konden uitzieken. 's Avonds zijn we wel met z'n vieren naar ons 'lunchrestaurantje' gegaan om iets te eten, maar meteen daarna hebben we allemaal ons bed maar opgezocht.
Zondag hadden we onze picknick met Lily, het meisje dat we in het park tegen waren gekomen vorige week. Ze wachtte op ons bij het park, om 8 uur 's ochtends! Toen we daar aankwamen, namen zij en haar moeder ons mee naar een grote auto, waar we ook haar vader ontmoetten. Hij sprak amper Engels, dus met hem moesten we sowieso Chinees praten. Met zn zevenen reden we naar het Chaoyang Gongyuan, het grootste park in Beijing. Toen we daar aankwamen zagen we de plattegrond van het park: dit was niet alleen een park, er was ook een soort attractiepark, er waren sportvelden van de Olympische Spelen (volleybalvelden geloof ik), en verder was het allemaal ook echt enorm. Qua oppervlak is het zeker groter dan Rucphen (al is dat niet erg moeilijk, natuurlijk). Toen we een plaatsje gevonden hadden in de schaduw, waar een kleed neergelegd werd, kwam het eten tevoorschijn. Er waren hamburgers, kipburgers, Chinese fruitdrankjes, lychees, nectarines, Chinese broodsoorten, cakejes, en ik vergeet nu vast nog van alles. Het was wel duidelijk dat deze mensen een redelijk goed leven hebben hier (al was dat natuurlijk ook al gebleken uit het feit dat hun dochter Engelse les volgt, en uit het feit dat ze een 7-persoonsauto rijden). Het was erg gezellig, die mensen zijn ontzettend lief en ze wildes alles van ons weten en ons van alles laten zien. Het was wel redelijk vermoeiend om steeds gesprekken te blijven voeren in gebrekkig Engels of gebrekkig Chinees, maar het ging best. Ook de tante en het nichtje van Lily kwamen naar het park, en rond een uur of 5 gingen we pas terug naar de auto. De ouders van Lily brachten ons naar het hostel, en vroegen of we het leuk vonden om nog eens met ze af te spreken, waarschijnlijk over 2 weken. 's Avonds gingen we uit eten in een restaurantje waar heel veel verschillende crepes in de etalage uitgestald waren. Toen we de menukaart bekeken, bleken dat de nagerechten te zijn, wat op zich natuurlijk best logisch was. We hadden dus eerst allemaal een lekker hoofdgerecht, en daarna een crepe met ijs en fruit. Na het eten gingen we terug naar het hostel, om te gaan slapen. Maandag begon immers onze tweede (en laatste) week voor de klas.
Zondag hadden we onze picknick met Lily, het meisje dat we in het park tegen waren gekomen vorige week. Ze wachtte op ons bij het park, om 8 uur 's ochtends! Toen we daar aankwamen, namen zij en haar moeder ons mee naar een grote auto, waar we ook haar vader ontmoetten. Hij sprak amper Engels, dus met hem moesten we sowieso Chinees praten. Met zn zevenen reden we naar het Chaoyang Gongyuan, het grootste park in Beijing. Toen we daar aankwamen zagen we de plattegrond van het park: dit was niet alleen een park, er was ook een soort attractiepark, er waren sportvelden van de Olympische Spelen (volleybalvelden geloof ik), en verder was het allemaal ook echt enorm. Qua oppervlak is het zeker groter dan Rucphen (al is dat niet erg moeilijk, natuurlijk). Toen we een plaatsje gevonden hadden in de schaduw, waar een kleed neergelegd werd, kwam het eten tevoorschijn. Er waren hamburgers, kipburgers, Chinese fruitdrankjes, lychees, nectarines, Chinese broodsoorten, cakejes, en ik vergeet nu vast nog van alles. Het was wel duidelijk dat deze mensen een redelijk goed leven hebben hier (al was dat natuurlijk ook al gebleken uit het feit dat hun dochter Engelse les volgt, en uit het feit dat ze een 7-persoonsauto rijden). Het was erg gezellig, die mensen zijn ontzettend lief en ze wildes alles van ons weten en ons van alles laten zien. Het was wel redelijk vermoeiend om steeds gesprekken te blijven voeren in gebrekkig Engels of gebrekkig Chinees, maar het ging best. Ook de tante en het nichtje van Lily kwamen naar het park, en rond een uur of 5 gingen we pas terug naar de auto. De ouders van Lily brachten ons naar het hostel, en vroegen of we het leuk vonden om nog eens met ze af te spreken, waarschijnlijk over 2 weken. 's Avonds gingen we uit eten in een restaurantje waar heel veel verschillende crepes in de etalage uitgestald waren. Toen we de menukaart bekeken, bleken dat de nagerechten te zijn, wat op zich natuurlijk best logisch was. We hadden dus eerst allemaal een lekker hoofdgerecht, en daarna een crepe met ijs en fruit. Na het eten gingen we terug naar het hostel, om te gaan slapen. Maandag begon immers onze tweede (en laatste) week voor de klas.
-
12 Juli 2011 - 14:55
Mama:
Hey, Michelle!!
Wat fijn dat jullie weer op de site kunnen en wat een uitgebreid verslag weer van je. Als ik het goed begrijp redden jullie je prima en is het nog steeds leuk daar in dat verre Beijing! Gelukkig ook dat Tamara en Sil weer opgeknapt waren om gezellig met zijn vieren naar de (uitgebreide) picknick te gaan. Nou, nog even een paar daagjes 'lesgeven' en dan kunnen jullie Beijing verder verkennen, gaat er nog iets creatiefs met de textielstiften gebeuren??
groetjes weer van papa, mama en Laura -
12 Juli 2011 - 20:18
Jeanne:
Hoi Michelle,
wat fijn om je verhalen te lezen !!
we zijn ook al erg benieuwd naar de foto's ..........
Wat apart , een pickninck in China met hamburgers ..... leuk dat je zo contact hebt met de mensen daar !!Gaat de tijd niet erg snel voor jullie ??
Heel veel liefs uit het koude en natte Gilze -
15 Juli 2011 - 18:52
Laura:
Michelle!!
Echt super leuk joh die picknick! Lijkt me echt leuk om met die mensen daar te eten en een beetje te worden rondgeleid enzo! Wei Wei zei al dat het daar altijd heel uitgebreid is bij een picknick :p
Maar gelukkig dat het weer wat beter gaat met Tamara en Sill het is te hopen dat jullie vanaf nu je allemaal lekker blijven voelen;) Want die laatste 2 weken moet je er natuurlijk wel extra van kunnen genieten!
Misschien dat je een engels liedje kunt maken met een dansje erbij ofzo voor het lesgeven, maakt het misschien leuker :P maar dat zullen ze daar in China misschien niet zo goed vinden??
Echt nog heel veel plezier daar!!
Liefs Laura!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
