Shanghai

Woensdagochtend dachten we voor de laatste keer deze reis in een Chinese trein te stappen en opnieuw hadden we geen plekjes naast elkaar. Gelukkig zaten we wel in dezelfde wagon en bij binnenkomst bood de man naast mij meteen aan met Bastiaan te ruilen van stoel. Tóch nog sympathieke Chinezen, dachten wij, maar het bleek dat Bastiaan tegenover de vrouw van die man zat, dus het was eigenlijk ook eigen belang. Hoe dan ook, iedereen blij.

Ons hotel in Shanghai was hartstikke mooi (eigenlijk waren alle verblijven super, alleen in Hangzhou was de kamer iets minder chique) en we zaten vlakbij de Bund, waar we eind van de middag naartoe gewandeld zijn. Daar hebben we wel een uur op een bankje gezeten terwijl we ons vergaapten aan de hoge flatgebouwen aan de overkant van het water. Toen het donker werd, zijn we in de Nanjing Road (een hele lange drukke winkelstraat vol neonverlichting) een lekkere kom rijst gaan eten en daarna hebben we de rust opgezocht in onze hotelkamer.

Donderdagochtend moesten we weer even op zoek naar een bakkertje waar we ons ontbijt konden halen. Iedere keer in een nieuwe stad is het toch weer even een zoektocht, en in Shanghai viel het verrassend genoeg niet mee om iets te vinden. Na lang zoeken belandden we in een van de grote winkelcentra waar we gelukkig wel wat broodjes konden krijgen. Met onze buit op zak gingen we in het People’s Park ontbijten en daarna zijn we via het ‘Potloodgebouw’ (Tomorrow Square) naar het wijkje Xintiandi gelopen. Hier, in de voormalig Franse wijk van Shanghai, staan veel herbouwde traditionele Shanghainese huizen. Door alle Italiaanse, Franse en Spaanse restaurantjes en barretjes die er nu gevestigd zijn, waanden we ons even in Europa. Opvallend was ook dat er vooral westerlingen op de terrasjes zaten.

In dit wijkje was een museum over de oprichting van de Chinese Communistische Partij. Bijzonder hieraan was dat het museum ook op de precieze plek van de oprichting gevestigd was. We hebben dus in het kamertje gestaan waar men bijna honderd jaar geleden de CCP heeft opgericht. Na dit historische bezoekje zijn we naar een ander deel van de voormalige Franse wijk gegaan, Tianzifang, waar heel veel nauwe straatjes volgepropt waren met souvenirs en waar het dan ook krioelde van de toeristen. Nadat we zo’n beetje alle prullaria wel gezien hadden, hebben we in een restaurant heerlijke dumplings geluncht.

Na de maaltijd hebben we de andere kant van de rivier, Pudong, opgezocht. Daar konden we alle hoge gebouwen (Oriental Pearl Tower, Shanghai World Financial Center, Jinmao Tower, Shanghai Tower) van dichtbij bekijken. Na een fikse regenbui hebben we het hotel weer opgezocht en ’s avonds zijn we weer in de Nanjing Road gaan eten.

Omdat we zaterdagnacht pas naar Dubai zouden vliegen, hadden we zaterdag de hele dag nog om in Shanghai rond te lopen. Aangezien we donderdag al vrij veel hadden bekeken, besloten we vrijdag naar Suzhou te gaan, een stad vlakbij Shanghai. Suzhou wordt ook wel het ‘Venetië van het Oosten’ genoemd, dus dat beloofde veel goeds. Wel moesten we wéér met de trein, dus we hadden ruim de tijd uitgetrokken om kaartjes te regelen. Gelukkig was het in Shanghai veel minder chaotisch op het station dan in veel andere steden, dus de kaartjes waren vrij snel in ons bezit.

Binnen een half uur waren we in Suzhou en ons plan was om eerst een bezoekje te brengen aan het Zijdemuseum. Daar aangekomen viel dat plan al snel in het water, want van het museum was behalve een grote puinhoop niets meer over. Via een lange straat vol souvenirs en tour operators (die ons gelukkig amper aanspraken, omdat ze waarschijnlijk weinig Engels machtig waren en natuurlijk niet wisten dat ze ook wel in het Chinees konden beginnen) en wijkjes met ‘Venetiaanse’ kanaaltjes kwamen we uit bij een restaurantje dat Luikse wafels verkocht: de lunch was dus binnen.

Ons tweede plan was om de ‘Garden of the Master of the Nets’ te bezoeken. Dit plan slaagde gelukkig wel en het relatief kleine parkje was eigenlijk het mooiste Chinese park dat we ooit gezien hadden. Met een vijver vol karpers, omringd door rotsen en een paviljoentje, was het een typisch plaatje van een Chinese tuin. Op de terugweg naar het treinstation wilden we de Confuciustempel nog even bekijken, maar uit het – steeds hardere – geschreeuw van een bewaker bleek dat die gesloten was.

Toen we terugkwamen in Shanghai moesten we ons naar het hotel haasten, want we hadden in de lift in het hotel gezien dat er tot negen uur een Happy Hour was in bar Leningrad, een nieuwe bar die in ons hotelgebouw zat. Om kwart voor negen kwamen we aan, maar toen zagen we in kleine lettertjes opeens staan dat het Happy Hour van maandag tot en met donderdag gold – en het was vrijdag… Wat later op de avond zijn we alsnog maar een kijkje gaan nemen in de bar, die vol hing met Russische pamfletten. De cocktails waren mooi (de mijne iets te sterk, omdat ik blijkbaar ongemerkt eerst alle sinaasappelsap eruit had gedronken en er toen een rummengsel overbleef waar ook Bastiaan niet erg over te spreken was) en we konden gebruik maken van de pooltafel. In een klein restaurantje naast de bar was een feest aan de gang en de kinderen die bij het gezelschap hoorden, renden soms rondjes door de bar, sloegen hard op het drumstel dat in een hoekje stond en schreeuwden hard in een microfoon op het podium. Het idee van de bar was dus leuk, maar de sfeer ontbrak nogal en we zijn dus vrij snel maar naar buiten gevlucht. Eigenlijk wilden we nog even naar de verlichting kijken in de gebouwen aan de overkant van het water, maar daarvoor bleek het al te laat: alles was donker. Tijd voor ons laatste nachtje in China dus.

In een koffietentje hebben we zaterdag eerst een hele tijd gezeten met wat broodjes en een drankje. Een uurtje later zijn we opnieuw naar de Bund gelopen en uiteindelijk belandden we in een groot warenhuis dat volgepropt was met werkelijk alles wat je je maar kunt bedenken. Toen we ons na een tijdje weer een weg naar buiten hadden gebaand, kwamen we in de Yuyuan-bazaar. Dit was een heel mooi wijkje met veel traditioneel uitziende gebouwen en – opnieuw – heel veel souvenirs. Ook was er een grote tempel, waar Chinezen wierook in bossen tegelijk aanstaken en ermee in de rondte offerden. Helemaal uitgerookt konden we een tijdje later de tempel weer verlaten. Bastiaan vond nog een muntje op een hekwerk onder een beeld van een of andere godheid, dat wij triomfantelijk in zijn zak wilde steken, tot we iets verderop bij een ander beeld ook een aantal muntjes zagen liggen. Hij heeft dus snel het muntje maar weer teruggelegd – wel bij een andere god, dus hopelijk hebben we nu niet iemand vervloekt of ongeluk gebracht…

Om zeven uur ’s avonds waren we opnieuw bij de Bund, om de lichtshow te kunnen zien. Dit was een zeer mooie afsluiting van ons bezoek aan Shanghai, en daarmee ook meteen van ons bezoek aan China. Rond half twaalf konden we aan boord van de volgende A380, die ons veilig naar Dubai heeft gebracht.

Voor foto's en het complete reisoverzicht, zie de website van Bastiaan!