Shenzhen

Bij het uitchecken in het hotel in Guangzhou op dinsdagochtend zag Bastiaan dat er gedroogd varkensvlees op het lijstje was gezet met eten en drinken dat wij van de minibar op de kamer hadden gebruikt. Behalve een klein blikje Heineken hadden wij niets aangeraakt van al het eten en drinken op de kamer, en al zéker niet dat varkensvlees – vies! De receptioniste belde naar de housekeeping om dit na te vragen, maar de mevrouw die dit had genoteerd, had net die dag haar vrije dag, dus het duurde allemaal erg lang. Wij wilden op tijd naar het treinstation, dus na bijna een half uur gaven we aan dat we geen tijd meer hadden om te wachten en gelukkig kwam er toen snel een nieuwe rekening.

Na weer een bagagecheck en een stempel op ons treinkaartje konden we op tijd naar onze plekjes en vertrokken we zowaar een paar minuten eerder dan gepland. Op ieder treinkaartje staat gelukkig al een stoel voor je gereserveerd, dus we hoeven nergens te vechten om een plekje. Eenmaal in Shenzhen waren we al snel bij ons hotel en rond half vier konden we de stad in, richting een parkje dat we op de stadsplattegrond hadden zien staan. Helaas stond er een hoge muur rondom dit park, dus probeerden we het een eindje verderop, in het People’s Park, waar we gelukkig wel gewoon rond konden wandelen. ’s Avonds hebben we in een groot winkelcentrum vlakbij ons hotel gegeten.

Woensdagochtend besloten we in het hotel te ontbijten en omdat de hele ontbijtzaal leeg was, konden we ons eigen plekje uitkiezen. Niet veel later kwamen er twee Chinese mannen naast ons zitten, die allebei meteen een sigaret opstaken, terwijl het toch echt verboden was om in de ontbijtzaal te roken. Eén van de barmeisjes ging wel met hen in discussie, maar wij merkten meteen dat de heren niet van plan waren hun sigaretten te doven. We zijn maar een paar tafeltjes opgeschoven, want wij zaten in de rooklucht. Toen ons ontbijt geserveerd werd (dat viel overigens een beetje tegen), wees Bastiaan het meisje erop dat er niet gerookt mocht worden. Ze vertelde ons dat de mannen niet naar haar luisterden, ging vervolgens nog een keer naar hen toe en ook dit keer was haar waarschuwing tevergeefs. Chinezen en regeltjes… een hele slechte combinatie!

Gelukkig scheen de zon die dag volop (heet!!!) en wij konden er dan ook lekker op uit, naar een grote botanische tuin aan de rand van de stad. Vlakbij de ingang van het park kochten we nog snel wat ‘mantou’s’ (gestoomde broodjes) als lunch, maar er zat geen smaak aan en er was maar moeilijk doorheen te komen. In Taiwan aten we deze broodjes ook wel eens, maar dan waren ze warm en kon je verschillende smaakjes kiezen. In het park zagen we onder andere een pagode, een vlindertuin (waar we alleen twee dode vlinders hebben kunnen ontdekken), een tempel, een groot meer en een bonsaituin. ’s Avonds aten we in hetzelfde restaurantje als de dag daarvoor, omdat ik daar op de menukaart ‘suanlatang’ (zuur-hete soep) had zien staan. Dat was in Taiwan altijd een van mijn lievelingsgerechten en gelukkig smaakte het precies zo. De kom was alleen zó groot, dat je er ook met tien personen van had kunnen eten. Met een klein beetje hulp van Bastiaan is het toch allemaal opgegaan.

Op donderdagochtend kwam de regen weer met bakken uit de hemel, dus we waren blij dat we de dag ervoor naar het park waren gegaan, zodat we vandaag een museum konden bezoeken en daarna de Spa naast het hotel in konden, waar we vanwege onze hotelboeking gratis toegang tot hadden. Na een ontbijtje van de bakker (beter dan het ontbijt in het hotel) gingen we naar het Shenzhen Museum, waar we van alles konden lezen over de ontwikkeling van deze stad – één van de eerste vier Special Economic Zones van China. We zagen er onder andere een foto van Deng Xiaoping, die een boom had geplant in de botanische tuin waar we de dag ervoor waren. Als we dat eerder hadden geweten, hadden we daar wel even naar gezocht – toch bijzonder, zo’n boom die door die belangrijke man is geplant.

Na ons museumbezoekje gingen we even een supermarkt in, waar de rijstkorrels en allerlei gedroogde theebladeren en specerijen in enorme bakken voor het opscheppen lagen. Een soort Jamin eigenlijk, maar met kookingrediënten in plaats van met snoep. Daarna pakten we onze zwemspullen in voor het Spa-bezoekje. Bij de ingang van de Spa werden we opgewacht door maar liefst vijf man personeel, dat ons allemaal tegelijk welkom heette en ons een armbandje met kluisnummer om deed. Vervolgens werd Bastiaan naar de mannenkleedkamer gebracht, terwijl ik in de vrouwenkleedkamer belandde. Daar stond om de twee meter een medewerkster die naar me blafte welke richting ik op moest. Ik werd naar het kluisje gebracht, waar ik een handdoek en badslippers kreeg. Daarna kwam ik in de ruimte met twee zwembaden, maar eerst werd ik naar de douchecabines geduwd. Toen pas besefte ik me dat het goed mogelijk was dat mannen en vrouwen gescheiden zouden blijven en ja hoor, na navraag bleek dat inderdaad het geval. Snel weer terug naar de ingang dus, want in mijn eentje hoefde ik niet in zo’n zwembad te liggen. Achter de receptie zag ik Bastiaan ook al weer staan – hij had een prachtig (maar niet heus) overhemd gekregen om boven zijn zwembroek te dragen – en die zei dat we wel samen naar een soort relaxruimte op een hogere verdieping konden gaan. Daar stonden rijen ligstoelen met alle een eigen tv-scherm, maar verder was er weinig te beleven. Nou, tv kijken konden we ook wel op onze eigen hotelkamer, dus we zijn maar snel de Spa ontvlucht. Wat een tegenvaller…

Inmiddels was het weer hard gaan regenen, dus na een dutje zijn we ’s avonds naar de KFC gelopen voor ons bijzondere diner: in de metro werden we doodgegooid met reclame voor speciale zwarte en roze kipburgers, dus die wilden we wel eens proberen. Helaas voor Bastiaan waren de zwarte burgers al uitverkocht, dus even later beten we allebei in een roze broodje met kip. Lekker! Als afsluiting van ons – onverwachte, maar goed bevallen – bezoekje aan Shenzhen dronken we nog wat in een caféetje dat ‘Fancy Coffee’ heette en daarna was het weer tijd om de koffers in te pakken voor de volgende bestemming: Xiamen.

Voor foto's en onze route kun je kijken op: www.polarsteps.com/bastiaanvrielink