Verhuizing 3/ (inmiddels) 4

Op de eerste vakantiedag zochten we Noortje en Nelleke op, twee Leidse medestudenten die dit jaar studeren aan een universiteit in Xinzhu, een stad ten zuidwesten van Taipei. Deze stad is erg belangrijk voor de wetenschap en technologie, vele grote bedrijven, waaronder Philips, hebben hun fabriek hier gevestigd en de studenten houden zich voornamelijk bezig met de exacte vakken. Na een lange busreis (ook hier bestaan files op de snelweg) kregen we eerst een rondleiding op het campusterrein, dat ontzettend groot en vol natuur was. Op het terrein liepen een aantal honden, waarvan één (volgens zijn halsband met de naam Jimmy) ons constant volgde en zelfs buiten voor de deur op ons bleef wachten toen we de kamer van Noortje en Nelleke bekeken. Toen we vervolgens een restaurantje opzochten om te lunchen duurde dat hem blijkbaar toch iets te lang, want nadat we uitgegeten waren was hij verdwenen. Wij gingen met de bus naar het stadscentrum, waar we een poort omringd door een rotonde zagen, die volgens Machteld één van de weinige bezienswaardigheden in de stad was. Xinzhu is geen toeristische stad, en wat ons opviel was dat de plaatselijke bevolking ons ontzettend bekeek, erg irritant. Taiwanezen zijn ook alles behalve subtiel in hun ‘aapjeskijken’-gedrag, wat het alleen maar frustrerender maakt. Een man voor me op de roltrap draaide zijn nek tot drie keer toe honderdtachtig graden zodat hij ons eens goed kon bekijken, en mensen in groepjes stootten elkaar aan en wezen naar ons, terwijl ze ‘Kijk, buitenlanders!’ fluisterden. De middag hebben we doorgebracht in de winkelstraten en in een ontzettend groot warenhuis, waar op de internationale afdeling onder andere Goudakaas en Belgische biertjes verkocht werden. Voordat we aan de terugreis begonnen, snackten we wat hapjes op de Night Market, waar we ons verbaasden over de enorme hoeveelheid volle dozen inktvis die bij een kraam waar gefrituurde inktvis werd verkocht opgestapeld stonden. Dinsdag hebben we allebei aan onze eindpresentatie voor dit semester gewerkt en aan het eind van de middag zochten we de kapper op, die helaas vandaag zijn laatste vrije dagje hield in verband met Chinees Nieuwjaar. Woensdag besloten we dus nog een poging te wagen, dit keer niet met de bus maar te voet. Gelukkig kon Bastiaan na een wandeltocht van een dik uur zijn haar dit keer wel laten knippen! Na nog een bezoekje aan de Dante Coffee waar we een planning voor de dagen in Taipei met papa, mama en Laura hebben bedacht, vertrokken we vrij snel nadat we weer thuis waren samen met Joren en Machteld naar een Nieuwjaarsmarkt. Twee van de Nederlanders waren hier al met hun klas en lerares geweest, maar aangezien dit de laatste van de in totaal vijf feestdagen in verband met Chinees Nieuwjaar was, was er in eerste instantie geen markt te bekennen. We zagen eerst alleen een drukbezochte tempel, en pas na wat gewandel door de buurt stuitten we opeens op een overdekte sliert kraampjes waar vrijwel alleen maar eten verkocht werd. Donderdag maakten Bastiaan en ik er een lang dagje van. Om negen uur vertrokken we van de campus en een lange busreis door de bergen later kwamen we aan in Jiufen, een klein bergdorpje aan de noordkust van Taiwan waar oorspronkelijk maar negen families woonden (hier ontleent het dorp haar naam aan: ‘jiu’ betekent ‘negen’ en ‘fen’ betekent ‘porties’, en voedsel en goederen werden in die tijd altijd in negen porties in het dorpje afgeleverd). Dit dorp is voornamelijk een toeristische trekpleister vanwege ‘De oude straat’, een smal steegje vol souvenirwinkeltjes en eetkraampjes. Wij hadden na een meter of tien al genoeg van het geschuifel en geduw van alle Taiwanezen om ons heen, dus we ontsnapten via een zijstraatje en daarna begonnen we aan de volgende lange klim een berg op vanwaar we uitzicht zouden hebben op de kustlijn. Helaas was het op de top te mistig om de scheiding tussen het water en de lucht te zien. Inmiddels scheen de zon erg fel en we zijn tijdens de bergbeklimming dan ook allebei flink verbrand in het gezicht, hals en nek. Na de klim en afdaling zijn we richting het Gold Ecological Park gewandeld, waar we eigenlijk vrij weinig (niets..) gezien hebben van de musea over de geschiedenis van goudwinning en de mijnen in de omgeving. We zijn het allereerste café dat we zagen binnengestapt, waar het vol stond en hing met uilenbeeldjes, -knuffels, -klokken, -kussens en nog veel meer. We bestelden allebei een wafel en werden verrast met een groot bord versierd met fruit (en berensnoepjes), chocolade- en honingsaus en een grote wafel waarvan in ieder kwart ervan een bepaalde notensoort was meegebakken. Na deze lekkere lunch hebben we ons in het enorme park vermaakt met het bekijken van een waterval, een ontzettend groot ‘gouden’ beeld bovenop een tempel en – jawel – een beklimming van een klein heuveltje, waar we door een Taiwanese man op de top werden begroet met ‘Wauw, beautiful couple! Can I take picture of you?’. Na een hele fotosessie (hij wilde natuurlijk ook met onze camera nog wat foto’s voor ons maken, waarbij hij het fototoestel af en toe opzettelijk ontzettend scheef hield?) besloten we de bus terug naar Taipei op te zoeken, want er stond ons weer een lange terugreis te wachten en om zeven uur hadden we een tafeltje gereserveerd in het restaurant van het Gala Hotel, waar we weer hebben genoten van heerlijk (en opnieuw ontzettend veel) eten. Het was wel vreemd om daar nu maar met z’n tweetjes te zijn in plaats van samen met Henk en Hennie! Vrijdag moest er weer verhuisd worden, dit keer naar het NTNU Guest House. Er was dit keer geen vervoer voor ons geregeld, maar we mochten de taxikosten declareren. Nadat we onze matrassen, dekbedden en kussens in onze oude kamers in Dorm 3 hadden gestald (in het hostel zouden namelijk gewoon gedekte bedden klaar staan voor ons) stond alle overige bagage rond twaalf uur weer beneden bij de receptie, waar we taxi’s regelden om ons op te halen. De jongens moesten nog op de laatste taxi wachten, terwijl alle meisjes en het grootste deel van de bagage in de eerste twee taxi’s konden vertrekken. Toen we aankwamen bij het gebouw waar volgens de plattegrond van het universiteitsterrein het hostel zou moeten zijn, gingen Machteld en Edie naar binnen om ons in te checken, zodat we daarna met z’n allen alle spullen konden verplaatsen. Helaas kwamen ze vrij snel weer terug naar buiten om te vertellen dat alle lichten bij de receptie uit waren, dat er een groot hangslot om de deur zat en dat er een briefje hing met de mededeling dat het hostel pas vanaf 17 februari weer open zou zijn. Vanwege de vakantieweek in verband met Chinees Nieuwjaar konden we Nicole ook op geen enkel nummer bereiken en was er in haar kantoor ook niemand aanwezig. We konden dus weer terug in nieuwe taxi’s en gelukkig waren de jongens daar nog niet vertrokken, dus zij hadden ondertussen hun bagage ook naar Dorm 3 versleept, omdat de oorspronkelijke bewoners van onze tijdelijke kamers in Dorm 7 vandaag weer terug zouden komen van hun vakantie. Bastiaan, Joren, Edie en ik zijn toch weer teruggegaan naar het universiteitsterrein, waar we in Dorm 1 de situatie uitlegden en een telefoonnummer van Nicole hoopten te bemachtigen waarop ze wel bereikbaar zou zijn. De receptioniste ging zelf bellen, gaf de telefoon aan Joren en hij had blijkbaar de receptie van het Guest House aan de lijn. Het bleek dat wij bij de ‘luxe versie’ van het Guest House voor de deur hadden gestaan, en dat het gebouw waar wij moesten zijn honderd meter verderop stond. Uiteindelijk heeft het ons in totaal vijf uur gekost om van Dorm 7 naar het Guest House te verhuizen, maar het is ons gelukt! Ik deel een kamer met Laura en Bastiaan slaapt met beide Jorens op een kamer voorzien van gewone bedden met een ontzettend dik matras, terwijl de meisjes in stapelbedjes liggen op ‘matjes’ nog dunner dan de matrasjes die we hier gekocht hebben. We hebben dan de eerste avond ook met z’n allen op de échte bedden gezeten en een kaartspelletje gespeeld. Aangezien het een hostel is en geen campus wonen jongens en meisjes hier namelijk niet gescheiden, dus het was nog ‘legaal’ ook! Zaterdagochtend hebben we als ontbijt een bagel gegeten met een aantal Nederlanders. Eigenlijk bestelden we een bagel met scrambled eggs, maar we kregen een gebakken ei met ketchup (ook lekker!). ’s Avonds hebben we Bastiaans dekbed opgehaald in Dorm 3, aangezien de dekbedden in het hostel te kort zijn, dus Bastiaan had koude voeten de eerste nacht. De bewaker zat sinds vandaag weer in zijn hokje (geen idee waarom, want er woont nu nog niemand), dus dat bood ons de gelegenheid in de opslagkamer bij de rest van onze spullen te kunnen. De kamer stond inmiddels vol met matrassen, waarschijnlijk van andere meisjes die in dit gebouw komen wonen, dus dat wordt toch nog een drukke gang waarschijnlijk! De drie Nederlandse jongens zijn in ieder geval de enige jongens die in het gebouw komen wonen, want blijkbaar is de verhouding tussen meisjes en jongens die in Taiwan komen studeren erg ongelijk. Zondag was het opnieuw heerlijk weer, dus we konden buiten ontbijten en ’s middags in een t-shirtje door de stad wandelen.