Zaterdagschool

Maandag lag er na thuiskomst van school een pakketje op ons te wachten uit Rucphen! Naast een minikerstboom, miniverpakkingen hagelslag en kerstkoekjes, kregen we een nieuwe voorraad puzzel- en leesboekjes en allebei een geurtje. Woensdag kregen we ook nog een megakerstkaart uit Zuidwolde, dus bedankt Kerstmannen en –vrouwen! Donderdag konden Bastiaan en ik op het dak van het lesgebouw lunchen in de volle zon (27 graden). Het enige nadeel hiervan is dat met zo’n temperatuur en een mooie blauwe lucht alle kerstversieringen op straat toch minder sfeervol zijn dan tijdens de Nederlandse winter. Klasgenootjes van Bastiaan hadden vandaag voor de hele klas een ‘gestoomd broodje’ meegenomen, een grote deegbal die in allerlei smaken te verkrijgen is en die je zowel warm als koud kunt eten. Helaas smaakte het precies zoals ik het net beschreef, als een enorme deegbal waar je erg lang op kunt kauwen, niet heel fantastisch dus. De volgende dag (weer bij een heerlijke temperatuur van een graad of 24) zijn Bastiaan en ik naar school gelopen en hebben we bij een kraampje onderweg de chocoladeversie van het broodje geprobeerd: vers – en dus warm – smaakte het stukken beter! Mijn lerares had vrijdag een ander typisch Taiwanees hapje voor ons meegenomen: een kleverig rijsthapje gerold in sesam- of pindazaadjes. Ik kan niet zeggen dat het vies was, maar de textuur ervan is niet mijn favoriet. Na het eten zaten ook mijn lippen en tanden onder de kleine zwarte sesamstukjes, niet erg praktisch. De lerares had dit meegenomen omdat de winter vandaag begon. Dit is voor de Taiwanezen een aanleiding om een bepaalde soep met kleine rijstbolletjes te eten, maar soep meenemen naar de les vond ze een beetje onhandig, dus vandaar dat ze deze ‘droge’ variant ervan trakteerde. (Misschien vond ze het feit dat de wereld niet vergaan was ook een traktatie waard, ze heeft het zo vaak genoemd dat ik denk dat ze er echt bang voor was.) Bastiaan en ik gingen ’s avonds natuurlijk wel op pad om naar een populair tentje te gaan waar ze dit soepje verkochten, maar daar stond een enorme rij, dus dat plan hebben we maar even uitgesteld – het is immers nog wel een poosje winter! We hebben de afgelopen tijd ook weer een paar lekkere Late Night Snacks ontdekt, zoals een flinke lap kippenvlees, die de verkoopster met – zo lijkt het – een snoeischaar in kleinere stukken knipt. Ondertussen ben ik intussen ook fan van een klein, dik wafeltje met daarin een roomvulling – beetje jammer alleen dat de vulling er na één hap aan alle kanten uit komt. Verder halen we ook wel eens een soort sushihapje (maar dan vaak zonder vis: zeewier, rijst en een vlees-/kaas-/groentenvulling) bij de supermarkt, wat in de magnetron opgewarmd wordt en ook erg lekker is. Onze schone snurkster is de afgelopen weer weer lekker bezig geweest, waarmee ze mij weer flink wat frustraties heeft bezorgd. Ik ben zelfs mijn bed uitgegaan om een paar keer op de houten bak waar ze in ligt te slaan, maar zelfs daar sliep ze gewoon doorheen. Ik ben benieuwd of ik het in de paar weken die ons nog resten als kamergenootjes toch nog een keer waag een glas koud water over haar hoofd te gooien – verleidelijk! Zaterdag: weekend, behalve in Taiwan. Vanwege een vrije dag op 31 december (logisch lijkt me, Oudjaarsdag?) wil de overheid dat de scholieren deze verloren schooltijd inhalen op zaterdag 22 december. Bastiaan ging ’s ochtends met zijn klas en zijn docente ananascakejes bakken (Taiwanese specialiteit). Net voordat ik naar school moest was hij weer thuis en mocht ik hem helpen zijn gebakken koekjes en cakejes op te eten (door miscommunicatie hadden ze eerst koekjes gebakken in plaats van de cakejes). Hij had er erg zijn best op gedaan, en alles smaakte goed! ’s Middags had ik les met alleen mijn twee Nederlandse klasgenoten (het Japanse meisje – ze is overigens 28 jaar en al vier jaar getrouwd met een Taiwanees, met wie ze in het Koreaans communiceert, ingewikkeld! – moet iedere zaterdag werken (ze geeft hier Japanse les), en de Australische en Amerikaanse klasgenoot zaten in het vliegtuig op weg naar huis voor de feestdagen). We hadden een film naar keuze moeten kijken en daar mochten we nu iets over vertellen. Joren had een Taiwanese film gekeken, Myrthe hield haar presentatie over Starwars en Bastiaan en ik hadden van de week The Artist gekeken, dus daar ging mijn verhaaltje over. De rest van de lestijd hebben we opgevuld met een Taiwanese film, maar daar ben ik niet zo weg van (overdreven acteerwerk, erg vermoeiend) dus ik was blij toen de les voorbij was. Zondagavond besloten Bastiaan en ik het pas geopende Mexicaanse restaurant vlakbij de campus eens uit te proberen. Na aandachtig de menukaart te hebben bekeken en uiteindelijk een keuze te hebben gemaakt, kwam de (redelijk jonge) baas ons vertellen dat er ‘een aantal’ dingen niet waren: ongeveer drie kwart van de gerechten – waaronder onze keuze - verdween als mogelijkheid. De bestelling werd veranderd naar een hamburger voor mij, en het hamburgermenu voor Bastiaan. Vrij snel werd er voor Bastiaan een beker drinken en een schaaltje frietjes met een sausje op tafel gezet, erg lekker! Daarna kwam één van de burgers, waar ik aan mocht beginnen. Helaas duurde het toen wel opvallend lang (ik was zelfs al klaar met eten!) voordat uiteindelijk ook Bastiaans burger – oh oeps, eerst nog per ongeluk de verkeerde burger klaargemaakt – werd geserveerd (al ontbrak de bacon op de burger en een soort aardappelpuree ernaast). Terwijl wij het de opstartprobleempjes noemden, bracht de baas ons een tweede bordje frietjes, waarbij hij zich wel tien keer verontschuldigde. Toen we op het punt stonden om weg te gaan, werd mij door de baas ook nog een grote beker met een fruitig drankje in m’n handen geduwd, dus toen waren we alle foutjes al snel vergeten!