Guangzhou

Op zaterdag checkten we op tijd weer uit in ons hotel in Hongkong en vervolgens gingen we met de metro naar het treinstation, op weg naar Guangzhou. Deze treinkaartjes waren gelukkig zo gekocht en nadat we ook onze laatste Hongkong Dollars hadden omgeruild voor Chinese yuan, kwamen we via een bagage- en paspoortcontrole bij de trein aan. Rond half twee kwamen we aan in Guangzhou, na een regenachtige treinreis. Met de metro gingen we richting ons hotel en vanuit daar zou het volgens de plattegrond die Bastiaan via Google Maps had gevonden nog maar een paar minuutjes lopen zijn. Al snel belandden we in een soort achterbuurtje en toen bleek dat de plattegrond niet klopte met het adres van het hotel in de boekingspapieren. Heel ver uit de buurt waren we niet, maar het werd in ieder geval toch nog een eind lopen met al onze bagage. Helaas begon het ook te miezeren en even later werd de miezerbui een hoosbui, compleet met onweer en al. Redelijk natgeregend kwamen we uiteindelijk aan in ons grote hotel, waar een limousine voor de deur geparkeerd stond, de rode loper ons naar de ingang leidde en waar onze kamer op de twintigste verdieping een bed had dat zó groot was, dat zelfs Bastiaan er in zowel de lengte als de breedte languit op kon liggen.
We waren van plan om de rest van onze treintickets diezelfde dag nog te gaan boeken, maar we wilden wachten tot de ergste regen voorbij was. Helaas duurde dit uren, dus het was inmiddels al bijna avond toen wij de juiste treinnummers en -tijden op gingen zoeken in de hoop snel daarna te kunnen vertrekken. Onze volgende stop zou Guilin zijn, een stadje in het binnenland, waar we mooie (fiets)tochten door het karstgebergte zouden kunnen maken. Na vier dagen binnenland zouden we dan per trein weer teruggaan naar Guangzhou en overstappen op de volgende trein naar Xiamen, een stad aan de Chinese oostkust, tegenover Taiwan. Toen wij deze treinreizen op de officiële website van de Chinese spoorwegen opzochten, bleek echter dat deze allemaal (!) al waren volgeboekt. Zowel van Guangzhou naar Guilin, van Guilin terug naar Guangzhou én van Guangzhou naar Xiamen werd onze reis opeens onmogelijk per trein… Ons eerste avondje in Guangzhou zag er dus opeens anders uit dan gepland, want de rest van de dag hebben we moeten besteden aan het opnieuw uitstippelen van onze – op de treintickets na – verder toch echt wel goed voorbereide reis. De opties om per bus of per vliegtuig heen en weer te gaan naar Guilin vielen al snel af, want de busrit duurde wel erg lang en vliegtickets werden te prijzig. Guilin zouden we dus niet meer zien, terwijl dat toch wel een van de hoofddoelen was geweest van onze hele reis. De internetverbinding in het hotel liet het ook afweten en bovendien kun je in China amper fatsoenlijk iets op internet opzoeken, omdat heel veel websites geblokkeerd zijn.
Met het vervallen van Guilin hadden we opeens vier dagen te vullen én we moesten bedenken hoe we in Xiamen zouden komen, want dat lukte ook niet vanuit Guangzhou. Bovendien wilden we ook niet té lang in Guangzhou zijn, want daar is die stad niet interessant genoeg voor. Hetzelfde gold voor Xiamen, waardoor we ook niet veel eerder die kant op wilden. We hebben overwogen om vanuit Guangzhou naar een ander Zuidoost-Aziatisch land (Thailand, de Filippijnen, Taiwan) te vliegen en dan vanuit daar naar het vliegveld van Shanghai te gaan om over te stappen op onze terugvlucht naar Dubai en Amsterdam – vanwege ons visum kunnen we China namelijk niet nóg een keer in. Dit werd toch ook wel erg prijzig en bovendien hadden we die landen (waar je geen visum voor nodig hebt) ook al gezien, twee jaar geleden. Een andere optie was om naar Peking te vliegen, vanuit waar we dan per trein wel weer in Hangzhou en Shanghai zouden kunnen komen, onze laatste twee bestemmingen in China. Dit werd helaas ook een vrij prijzig grapje.
Omdat het inmiddels al vrij laat op de avond was, hebben we snel een restaurantje in de buurt opgezocht, waar we gelukkig erg lekker hebben gegeten. Aan het einde van de avond hadden we eindelijk een oplossing bedacht: vanuit Guangzhou (waar we één nachtje extra zouden kunnen blijven) konden we per trein naar Shenzhen, een stad tussen Guangzhou en Hongkong, van waaruit we wél naar Xiamen konden. Met de hoop dat we de volgende ochtend deze treinkaartjes konden bemachtigen, hebben we het gepuzzel tegen middernacht maar even gestaakt.
Zaterdagochtend hebben we eerst een extra nacht bijgeboekt in ons hotel in Guangzhou, dat gelukkig geen probleem was. Daarna zijn we naar het treinstation in het midden van de stad gegaan, waar het zó ontzettend druk was dat we opeens begrepen dat alle treinen dus waarschijnlijk ook echt volgeboekt waren. Het leek wel alsof alle inwoners van de stad zich op het plein voor het station hadden verzameld en het was er dan ook smerig, lawaaiig en chaotisch. Bovendien was de luchtkwaliteit hier in het midden van de stad ook een stuk slechter dan in de wijk van ons hotel, dus eigenlijk wilde je niet eens ademhalen. Nadat we hadden gevraagd in welke van de (ongeveer dertig) rijen we moesten aansluiten zodat we onze treintickets met een creditcard konden betalen, gingen we in de rij staan waar eigenlijk alleen ouderen, gehandicapten en zwangere vrouwen mochten staan – wij deden natuurlijk alsof we geen idee hadden wat al die Chinese karakters betekenden. Deze rij was namelijk duidelijk korter dan de overige rijen. Wij hadden onze treinnummers paraat van Shenzhen naar Xiamen en van Xiamen naar Hangzhou (de korte ritjes van Guangzhou naar Shenzhen en van Hangzhou naar Shanghai konden we op de reisdag zelf eventueel ook nog wel bemachtigen, want op die trajecten rijden ongeveer iedere tien minuten treinen, dus die hadden niet onze prioriteit) en het meisje achter de balie had zowaar stoelen voor ons kunnen boeken. Toen ze onze creditcard (met chip) zag, bleek dat we die níet konden gebruiken. We moesten dus cash afrekenen, maar we hadden net niet genoeg bij ons voor alle vier de tickets. Snel hebben we dus alleen de reis van Shenzhen naar Xiamen betaald en daarna gingen we op zoek naar een pinautomaat, om daarna meteen ook de kaartjes van Xiamen naar Hangzhou te kunnen betalen. Pinautomaten vonden we wel, maar om de een of andere reden wilde geen enkele automaat onze bankpassen accepteren… Na een uur en minstens tien pogingen verder – enigszins geïrriteerd en toch ook een beetje wanhopig – besloten we terug te gaan naar het hotel, omdat we daar in de buurt in ieder geval een pinautomaat wisten te vinden waar ook wij Europeanen gewoon geld uit konden krijgen. Terug in het hotel – mét geld – hebben we meteen maar een hotel in Shenzhen gezocht, want daar moesten we natuurlijk nu nog onderdak voor regelen. Twee uur later gingen we opnieuw op weg, dit keer naar een ander treinstation, waarvan we hoopten dat het iets minder druk en smerig zou zijn. Gelukkig was dat het geval en rond vier uur ’s middags (!) hadden we dan eindelijk alle treintickets voor onze verdere reis in ons bezit…
Na meer dan 24 uur in Guangzhou konden we aan ons eerste toeristische uitstapje beginnen en dat werd de Parelrivier, die vanwege de dreigende regenbui niet erg fraai was. Door een lange straat waar minstens tweehonderd ondergoedwinkeltjes naast elkaar zaten, zijn we onder de paraplu teruggewandeld naar de wijk rondom ons hotel, waar we hetzelfde restaurantje weer opgezocht hebben. De rest van de avond waren we eigenlijk te moe om nog iets te ondernemen en vanwege de regen zijn we dus maar teruggegaan naar ons hotel.
Maandag hadden we vanwege onze extra nacht gelukkig nog één dagje over om iets van Guangzhou te zien, want eigenlijk hadden we toen moeten vertrekken naar Guilin. ’s Ochtends hebben we een groot park opgezocht, waar we de Sun Yat-sen Memorial Hall, het Sun Yat-sen Monument, de Zhenhai-toren, het Five Ram Statue en een oud stuk stadsmuur dat tijdens de Ming-dynastie gebouwd was, hebben gezien. We wilden op onze hotelkamer even wat lunchen, maar toen we net binnen waren, begon het weer erg hard te regenen. Een paar uur later konden we dus eindelijk de tempel opzoeken waar we naartoe wilden, maar toen we daar aankwamen, bleek die gesloten. Na ons avondeten zijn we per metro naar de Canton Tower gegaan, het hoogste gebouw in Guangzhou én door Nederlanders ontworpen. ’s Avonds wordt deze toren, die aan de Parelrivier staat, mooi verlicht. In de Parelrivier stond op een eilandje ook een mooi groot stadion, dat voor de Asian Games gebouwd was.
Na deze leuke afsluiting van ons bezoekje aan Guangzhou wilden we met de metro weer terug naar ons hotel, maar het was inmiddels na elf uur ’s avonds en de metro bleek gesloten te zijn. De ene optie was een taxi te nemen, maar ik vertrouw de taxichauffeurs – zeker in een vreemde stad – nooit echt, maar lopen leek eigenlijk ook veel te ver. We besloten halverwege te kijken of een andere metrolijn nog wel open was, maar ook die was gesloten. Nadat we een koud flesje cola en een grote fles water hadden ingeslagen, hebben we besloten toch naar het hotel te wandelen en na een tocht van in totaal ongeveer twee uur konden we ons enorme bed induiken voor ons laatste nachtje in Guangzhou.